دیوانه نمایی و دیوانه نماها در مثنوی معنوی
Publish place: Mytho-Mystic Literature Journal، Vol: 5، Issue: 15
Publish Year: 1388
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 563
This Paper With 24 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_MMJ-5-15_006
تاریخ نمایه سازی: 30 اردیبهشت 1398
Abstract:
عقلای مجانین یا فرزانگان دیوانه نما که گاه بهالیل نیز خوانده می شوند، جایگاه ویژه ای در ادبیات عرفانی دارند. در برخی از حکایات مثنوی، اقوال و احوال حکیمانه و در عین حال رازآلود این شوریدگان با ظرافت خاصی در قالب حکایات عامیانه بیان شده است. مولانا با آوردن تمثیل های پرمعنا، در پی نشان دادن حکمت و معرفت عمیق این دسته از اولیای الهی، خلاف ظاهر غیرعادی و دیوانه وار آنان و تبیین لایه های عمیق شخصیت آنهاست. وی شناخت این نوع دیوانگان از دیوانگان معمولی را مستلزم نوعی بصیرت باطنی و فراست معنوی می داند. حال و مقام این شوریدگان و اطوار جنون معنوی آنها، به ویژه در دفتر دوم مثنوی معنوی، بیان شده است. مولوی جنون مافوق عقل این دیوانگان را نمادی از اماته نفس و احیای قلب عارفان و نشانه ای از حریت و آزادگی آنان می داند. وی در حکایت آن بزرگی که خود را دیوانه ساخته بود ، ضمن توصیف دقیق خصوصیات و مراتب معنوی این عارفان دیوانه نما، آنها را دارای مقام ولایت دانسته و جنون یا جنون نمایی ظاهری آنان را گاه بهانه ستر حال آنان برای وارد نشدن در نظام قدرت و نیز وسیله ای برای اعتراض در برابر ارباب قدرت از طریق نفی عظمت جباران عصر می داند.
Keywords:
Authors
هاتف سیاهکوهیان
استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد تاکستان
علی جهانشاهی افشار
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهید بهشتی