بررسی رابطه بین نگرش به ریاضی و اضطراب ریاضی در دانش آموزان دختر پایه سوم دوره اول متوسطه شهر نهاوند

این پژوهش با هدف تعیین رابطه بین نگرش به ریاضی و اضطراب ریاضی در دانش آموزان انجام شد. روش پژوهش از نوع توصیفی و همبستگی بود و جامعه آماری، کل دانش آموزان دختر پایه سوم دوره اول متوسطه شهر نهاوند در سال تحصیلی 1396-97 بودند که تعداد آنان 900 نفر بود. حجم نمونه طبق جدول مورگان 270 نفر انتخاب شد. برای سنجش نگرش به ریاضی (ATMI) ایکن (1979) و برای مقیاس سنجش اضطراب ریاضی (MARS) از پرسشنامه شکرانی (1381) استفاده شد. تحلیل داده ها با آزمون ضریب همبستگی پیرسون توسط نرم افزار SPSS انجام شد. نتایج نشان داد بین نگرش به ریاضی و اضطراب ریاضی دانش آموزان رابطه معنی داری وجود دارد. بین این دو متغیر همبستگی منفی و رابطه معکوسی برقرار است، به طوری که هرچه نگرش دانش آموزان نسبت به درس ریاضی بهتر باشد، اضطراب ریاضی آنها کمتر است. بنابراین پیشنهاد میشود که معلمان و دست اندرکاران تعلیم و تربیت در جهت بهبود نگرش دانشآموزان نسبت به ریاضی کوشا بوده و از این طریق باعث کاهش اضطراب ریاضی دانش آموزان شوند.

Keywords:

نگرش , اضطراب , درس ریاضی