توسعه پدافند غیرعامل در تامین آب شرب شهر یزد با بهبود نقاط ضعف حاکم بر وضعیت موجود

تاریخ آب رسانی در استان کویری یزد، حاکی از سختی های فراوانی است که مردمان این استان در طول تاریخ برای تامین آب تجربه کرده اند. پیشینیان استان یزد با مدیریت آب های رودخانه های فصلی، چشمه ها، آب های زیرزمینی و آب های جمع آوری شده از نزولات جوی، آب موردنیاز مصارف کشاورزی و شرب شهروندان را با ایجاد سازه های سنتی تامین می نمودند. با مرسوم شدن سامانه مدرن آب رسانی، سازه های تاریخی آبی که فرآیند آب رسانی را در استان تشکیل می دادند از مدار بهره برداری خارج شده اند. ازآنجایی که بخش قابل توجهی از این سازه ها همچنان قابلیت بهره برداری دارند در همین راستا این مقاله به‎روش توصیفی تحلیلی و با اتکا به برداشت های صورت‎گرفته از بازدیدهای میدانی و مصاحبه هایی که با صاحب نظران بومی استان یزد انجام شده است، ضمن اشاره به ضعف های ناشی از سامانه های آب رسانی مدرن، به ضرورت بکارگیری آب رسانی سنتی در کنار سایر راهکارهای ارایه شده (ازجمله ایجاد و تقویت سکونتگاه­های شهری جدید، توسعه روش­های بهینه تولید و بهره­برداری از منابع آب، توسعه روش­های بهینه مصرف آب و ...) پرداخته است. با توجه به پژوهش انجام شده، استفاده از ظرفیت های سازه های سنتی موجود در سطح استان ازجمله راه کارهای کاربردی و عملیاتی است که می توان برای مطالعات پدافند غیرعامل سامانه آب رسانی استان یزد متصور شد. نتایج این مقاله، بهره گیری از سامانه سنتی آب رسانی و تلفیق آن با آب رسانی مدرن شهری را ضرورتی متناسب با مبانی و اصول پدافند غیرعامل دانسته و به عنوان یکی از راه‎کارهای مدیریت مناسب تامین آب شرب شهر یزد مطرح نموده است. البته برای حصول پایداری در تامین آب شرب این شهر لازم است تا سایر طرح­های پیشنهادی در این مقاله نیز مورد توجه مسیولین محترم استان قرار گیرند.

Keywords:

آب رسانی سنتی , آب رسانی مدرن , پدافند غیرعامل