زنان، ازدواج، خانه داری و تربیت فرزندان در اندیشه اسلامی

مقاله حاضر به مفهوم شناسی مسایل ازدواج، کار خانه و تربیت دینی فرزندان که در پی تشکیل خانواده می آید، توسط دو منبع اصلی دین (قرآن و سنت)پرداخته است. مبنای نظری کار، طیفی از نظریه های فمینیستی می باشد. روش تحقیق مبتنی بر روش اسنادی، تحلیل یافته ها، و کشف دلالت های ازدواج، خانه داری و تربیت دینی در سنت و قرآن می باشد. یافته ها حاکی از آن است که دیدگاه اسلام (سنت و قرآن) در مورد ازدواج، کار خانه و تربیت دینی با نظریه های فمینیستی در تعارض است و قرآن کریم و سنن دینی با سازوکاری متفاوت با پاردایم فمینیسم به این پدیده ها پرداخته اند. چرا که در اندیشه اسلامی مهم ترین اصل برای زن توجه به نقش های همسری و مادری در خانواده می باشد و به مهم ترین کارکردهای ازدواج و تشکیل خانواده یعنی تامین نیازهای غریزی و عاطفی و ایجاد محیطی مملو از فضایل اخلاقی و معنوی جهت رشد کمالات در دو جنس و در پی آن تربیت دینی فرزندان توجه ویژه ای شده است. همچنین یافته ها نشان می دهد که دین اسلام ارگانی است که به تمامی ابعاد زندگی انسان توجه نموده است و در این میان اگر به تربیت دینی فرزندان اهمیت دهیم، چنین تربیتی کلیه وجوه تربیت از جمله تربیت اجتماعی، اخلاقی و جنسی فرزندان را به دنبال خواهد داشت.

Keywords:

ازدواج , تربیت دینی , زنان , فمینیسم , قرآن , سنت