بررسی نقش قانون حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر در پیشگیری از جرم

در جمهوری اسلامی ایران دعوت بخیر ، امر به معروف و نهی از منکر وظیفه همگانی است ومتقابل بر عهده مردم نسبت به یکدیگر ، دولت نسبت به مردم و مردم نسبت به دولت. ( منصور ، 1379 ، ص(26 بکارگیری شیوه های مناسب در اجرای این فرضیه بر اساس مقتضیات زمان و مکان و همچنین بهره گیری از کلیه شرایط لازم برای این مسئله و توجه به آثار و کارکردهای آن در جامعه از ضرورتهای عقلانی و الزامات اجرای این فرضیه برای نیل به مقصود میباشد. بی توجهی به ابعاد متفاوت این فرضیه اجتماعی بی تردید سبب مغفول ماندن فلسفه ، اهداف و مکانیزمهای مناسب آن و در نتیجه فقدان کارایی در نظر گرفته شده برای آن میگردد. بی توجهی به شیوه های امر به معروف و نهی از منکر بی اطلاعی اکثر جامعه از آثار و کارکردهای این فرضیه و عوام زدگی و عدم صلاحیت آمران و ناهیان باعث گردیده این فرضیه و اهمیت آن از سوی اکثریت جامعه به فراموشی سپرده شود. سیاست جنایی یکی از مهمترین شاخه های علوم جنایی است، که بحثهای مهمی را به خود اختصاص داده است. تعریف سیاست جنایی و ایدئولوژی های حاکم بر آن با گذر زمان دستخوش تغییرات اساسی و بنیادینی گردیده است و در هر دوره تعریفی کامل و جامعتر نسبت به تعاریف قبلی توسط دانشمندان مطرح علوم جنایی ارائه شده است. مهمترین مبحث در سیاست جنایی، انتخاب یکی از دو ایدئولوژی سرکوبگرانه(امنیتگرا) و بازپذیری است، که با انتخاب هریک از این دو ایدئولوژی مدیران و تصمیمگیران سیاست جنایی نحوه برخورد کلی خود را با جرائم و مجرمین در جامعه تنظیم میکنند. لذا در این نوشتار سعی بر آن شده است، سیاست جنایی ایران در قبال آمران به معروف و ناهیان از منکر همچنین عوامل موثر در کاهش جرائم به واسطه پیاده نمودن چنین سیاستی در جامعه اشاره شود.

Keywords:

آمران به معروف , اهیان از منکر , پیشگیری , قانون