اثربخشی طرح واره درمانی بر تاب آوری زنان متاهل مراجعه کننده به فرهنگسراهای جنوب تهران

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی طرحواره درمانی برافزایش تاب آوری زنان متاهل مراجعه کننده به فرهنگسراهای جنوب تهران صورت گرفته است. جامعه پژوهش حاضر شامل زنان متاهل مراجعه کننده به فرهنگسراهای تهران میباشد. تعداد افراد دارای تاب آوری پایین در بین آنها 100 نفر بود که از این تعداد 30 نفر را با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس به صورت تصادفی انتخاب شدند که در ادامه 15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل قرار گرفتند و همچنین داده های حاصل از اجرای متغیر مستقل با روش تحلیل کورایانس یک متغیره تجزیه و تحلیل شدند. نتایج حاصل از تحلیل کورایانس تک متغیره نشان میدهد گروه آزمایش که طرحواره درمانی دریافت کرده اند با کنترل در سطح 0/01 با مقدار F برابر با 83/937 تفاوت معناداری دارند به عبارتدیگر طرحواره درمانی برافزایش تاب آوری موثر است و طرحواره درمانی 75 درصد از تغییرات را در تاب آوری گروه آزمایش تبیین میکند.

Keywords:

طرحواره , طرحواره درمانی , تاب آوری