نقش بازی درمانی در بهبود مهارتهای اجتماعی و کاهش رفتارهای کلیشه ای دانش آموزان با اختلال طیف اتیسم

نقص در مهارتهای اجتماعی یکی از ویژگیهای اصلی دانش آموزان با اختلال طیف اتیسم است. به همین دلیل پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش بسیاری از رویکردهای مرسوم مورداستفاده برای آموزش مهارتهای اجتماعی هم برای معلمان و هم برای دانش آموزان با اختلال طیف اتیسم، فاقد جذابیت است یا دشوار به نظر میرسند. واضح است که فضای بازی، تسهیل کننده تر و انگیزه بخش تر از محیط تک به تک دانش آموزان بوده و برای تمرین مهارتهای اجتماعی مناسب و شایسته مناسب تراست. همچنین بروز رفتارهای کلیشه ای، دیگر ویژگی اصلی دانش آموزان با اختلال طیف اتیسم است. این رفتارها میتوانند بر مشارکت دانش آموزان با اختلال طیف اتیسم در فعالیت های دیگر اثر منفی بگذارند، به طوریکه یک دانش آموز با اختلال طیف اتیسم مدام نشسته و از خود رفتارهای کلیشه ای نشان میدهد. درحالیکه هدایت دانش آموزان با اختلال طیف اتیسم به سمت بازی آنها را از رفتارهای کلیشه ای دور میکند. به همین دلیل بازی درمانی میتواند سبب بهبود مهارتهای اجتماعی و کاهش رفتارهای کلیشه ای دانش آموزان با اختلال طیف اتیسم شود.

Keywords:

اختلال طیف اتیسم , بازی درمانی , رفتارهای کلیشه ای , مهارت های اجتماعی