اثربخشی آموزش همدلی بر کاهش زورگویی و افزایش سازگاری اجتماعی

مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش همدلی بر کاهش زورگویی و افزایش سازگاری اجتماعی کودکان انجام پذیرفت. روش پژوهش حاضر شبه تجربی و از نوع پیش آزمون -پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این مطالعه شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع دبستان شهر کرج بود. 30 آزمودنی که از سازگاری اجتماعی پایین و زورگویی بالا برخورداربودند، با روش نمونه گیری در دسترس، به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه سازگاری اجتماعی سینها و سینگ (1993) و به پرسشنامه زورگویی الویوس (1996) بود. شیوه نمونه گیری به شکل در دسترس بود. آزمودنی ها به شکل تصادفی به دو گروه آزمایش 15) نفر) و کنترل 15) نفر) تقسیم شدند. آزمودنی های گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 120 دقیقهای (هفتهای 1 جلسه) آموزش همدلی شرکت کردند. یک هفته بعد پس آزمون در مورد هر دو گروه اجرا شد. تجزیه وتحلیل داده ها بهوسیله روش تحلیل کوواریانس تک متغیری انجام پذیرفت. نتایج پژوهش اثربخشی آموزش همدلی در افزایش سازگاری اجتماعی کودکان را تایید کرد و نشان داد که آموزش همدلی بر کاهش زورگویی کودکان اثربخش نبود. با توجه به نتایج به کارگیری آموزش همدلی میتواند با افزایش سازگاری اجتماعی، به بهبود روابط بین فردی کودکان کمک کند.

Keywords:

زورگویی , سازگاری اجتماعی , کودکان , همدلی