ارزیابی میزان تاثیر مانور واگرد بر کارایی تقاطع های چراغ دار براساس شرایط ترافیکی شهرها (مطالعه موردی: شهر تهران)

مطالعه خصوصیات جریان ترافیک در تقاطع ها، یکی از اقدامات موثر و ضروری در بالابردن سطح سرویس خیابان ها و شناخت مناسب عملکرد ترافیکی رانندگان می باشد. تقاطع های همسطح در شهرها، از جمله نقاطعی است که ترافیک سنگین و تاخیر در آن بیشتر جلوه می کند. از این رو، بهینه سازی جریان ترافیک در این تقاطع ها امری اجتناب ناپذیر به نظر می رسد. یکی از مهم ترین حرکات گردشی در تقاطع ها، مانور واگرد (دوربرگردان) می باشد .در این تحقیق تلاش شده تا تاثیر مانور واگرد بر کارایی تقاطع چراغ دار بررسی شود. بدین منظور، یک شبکه در شهر تهران در نرم افزار سینکرو مدل گردید. برداشت های آماری خودروها و عابرین پیاده صورت گرفت و پارامترهای نرم افزار تا حدامکان براساس شرایط شهر تهران کالیبره شدند. نتایج تحلیل در نرم افزار سینکرو نشان داد که در صورت حذف مانور واگرد از تقاطع، طول صف و تاخیر و درجه اشباع تقاطع به طور چشمگیری کاهش پیدا می کند. همچنین سطح سرویس تقاطع ارتقاء می یابد. به منظور اعتبارسنجی، تقاطع دیگری در محدوده شهر تهران شبیه سازی شد و نتایج حاصل از آن، بر درستی نتایج مدل اول صحه گذاشت.  

Keywords:

تقاطع چراغ دار , مانور واگرد , نرم افزار سینکرو , شبیه سازی