بررسی ضریب رفتار سازه های دیاگرید با استفاده از فولاد با تنش تسلیم پایین

امروزه همگام با پیشرفت روش های تحلیلی و تکنولوژی های ساخت، گرایش روزافزونی به ساخت سازه های بلند مرتبه ایجاد شده است. علاوه براین به دلیل زلزله خیز بودن کشور ایران، نیاز به سیستم های کارآمد که برای سازه های بلند مرتبه مناسب بوده و جهت کاهش خسارت زلزله نیز موثر باشد، بیش از پیش ضرورت می یابد. گونه ای از این سیستم ها سازه ای از شبکه های محیطی به صورت سستمی های خرپایی مثلثی تشکیل شده است، و به آن سازه دیاگرید می گویند. می دانیم که تعیین ضریب رفتار سازه در طراحی سازه نیز از اهمیت ویژه ای برخوردار است. چراکه مقدار کوچک آن منجر به طراحی سازه با مقاطع بزرگ و غیر اقتصادی شده و مقادیر بزرگ آن نیز به منزله ی پذیرش سطوح بیشتری از خسارت و خرابی در سازه می باشد. عوامل زیادی در تعیین ضریب رفتار سازه تاثیرگذار می باشند. از جمله این عوامل می توان به محتوای فرکانسی زلزله، شرایط خاک، نوع سیستم سازه ای، سطح شکل پذیری مصالح، شکل هندسی سازه، منظم و نامنظم بودن آن اشاره نمود. یکی از روش های مطرح شده جهت بهبود شکل پذیری سازه ها، استفاده از فولادهای با تنش تسلیم پایین عنوان شده است که بر این اساس در این تحقیق به بررسی ضریب رفتار سازه ی دیاگرید با استفاده از یک گونه فولاد با تنش تسلیم پایین پرداخته شده است. به منظور بررسی اثر استفاده از فولاد با تنش تسلیم پایین در رفتار قاب های دیاگرید 18 مدل طراحی( برای دو جنس مختلف فولاد ST37 و LYP100 در سه زاویه 30، 45 و 60 درجه برای اعضای قطری شبکه؛ و هر کدام در سه قاب 10، 15 و 20 طبقه) شبیه سازی گردیده است. با استفاده از تحلیل استاتیکی غیر خطی در نرم افزار ETABS مشاهده گردید فولاد با تنش تسلیم پایین موجب افزایش چشمگیر ضریب رفتار قاب، درمرتبه ی نخست برای قاب های با زاویه اعضای قطری30 و سپس 60 درجه گردیده است و تقریبا برای قاب با اعضای قطری 45 درجه تاثیر ناچیزی داشته است.

بررسی ضریب رفتار سازه های دیاگرید با استفاده از فولاد با تنش تسلیم پایین Keywords:

سازه دیاگرید , آنالیز استاتیکی غیرخطی , ضریب رفتار , فولاد LYP