تاریخ نگاری شمس الحسن و وجوه اشتراک آن با دو اثر متاخر خود(ظفرنامه ی یزدی و جامع التواریخ حسنی)

یکی از ویژگی های تاریخ نگاری دوره ی تیموری حکومت محوری آن است.اگرچه این رویکرد به ظاهر تداوم اقدام های مورخان دوره های قبلی است؛ اما بررسی متون این دوره نشان می دهد که انگاره های موجود در جامعه ی عصر تیموری و نیاز شدید امیرزادگان تیموری برای کسب مشروعیت بخشی، جریان تاریخ نگاری این دوره را تا حدودی با سایر دوره های تاریخی متمایز کرده است.تاج السلمانی از متقدم ترین این افراد بود که اهداف و انگاره های طراحان اصلی حاکمیت را به خوبی در شمس الحسن خود برآورده کرد.با وجود این، نسبت به هم دوره های خود کمتر از او و اثرش یاد شده است.شناسایی و بررسی ابعاد مختلف تاریخ نگاری کتاب شمس الحسن با عنایت بر تکاپوهای مولف در تقویب گفتمان امارت محور و تحقق جریان مشروعیت بخشی از جمله اهداف اصلی این مقاله است.سوال اصلی مقاله این است که تاریخ نگاری شمس الحسن دارای چه مولفه هایی است چه رابطه ای میان تاریخ نگاری کتاب تاج السلمانی و آثار متاخر وجود داشته است و آیا اصولا این اثر توانسته اهداف گفتمانی طراحان اصلی حاکمیت را برآورده کند یا خیر پژوهش حاضر نشان می دهد که تلاش برای توجه مشروعیت مبهم خاندان جغتایی از جمله دغدغه های امیرزادگان تیموری است که آن ها را بر آن داشت تا نویسندگانی را برای تحقیق این امر به کار گمارند.شمس الحسن تاج السلمانی نیز در زمره ی همین آثار است که با رویکردی کاملا گفتمانی و در جهت تقویت گفتمان امارت محور نوشته شده است.پس آن دو اثر بعدی و شناخته تر به نام ظفرنامه ی یزدی و جامع التواریخ حسنی نیز از همین شیوه تبعیت کردند.مهم ترین ویژگی این کتاب ها پرداختن به دو شاخص گفتمانی، یعنی برتری دادن به اقدام های نظامیان و کمرنگ جلوه دادن تلاش های وزیران ایرانی است.

تاریخ نگاری شمس الحسن و وجوه اشتراک آن با دو اثر متاخر خود(ظفرنامه ی یزدی و جامع التواریخ حسنی) Keywords:

تاریخ نگاری , تاج السلمانی , شمس الحسن , گفتمان امارت محور , ظفرنامه ی یزدی , جامع التواریخ حسنی