واکاوی شخصیت نی و حی در منظومه نی نامه مولانا و داستان حی بن یقظان ابن طفیل

Publish Year: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 372

This Paper With 30 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JMLK-6-11_006

تاریخ نمایه سازی: 21 خرداد 1398

Abstract:

عرفا و فلاسفه اسلامی در بیان افکار و اندیشه های خود همواره از رمز و نماد بهره می گرفتند؛ به گونه ای که در آثار شیخ اشراق سهرودی عارف و فیلسوف ایرانی رمز و نمادگرایی عرصه گسترده ای را اشغال کرده است. در این که رمز خاص زبان عرفا است شکی نیست. این امر در برگزیدن سبک تمثیلی مثنوی معنوی مشهود است و در آثار عرفایی چون سنایی و عطار نیشابوری دیده می شود؛ اما رمزگرایی در میان فلاسفه کم تر استفاده شده است. در این میان داستان حی بن یقظان به عنوان یکی از معدود داستان-های رمزی- فلسفی، مورد توجه فلاسفه ای چون ابن طفیل، شیخ اشراق و ابن سینا و پیش از این ها افلاطون قرار گرفته است. ابن طفیل و مولانا با به نمایش گذاشتن شخصیت های نی و حی ذات جستجوگر انسان در پی حقیقت گمشده را به تصویر کشیده اند. بدین سان مولانا و در مقابل، ابن طفیل دو شخصیت جداگانه یکی در حوزه عرفان و دیگری در حوزه فلسفه و اندیشه پدید آورده اند. نوشتار حاضر می کوشد تا در چشم اندازی تطبیقی و با روش توصیفی- تحلیلی، همگونی ها و ناهمگونی ها و ابعاد و وجوه این دو شخصیت را بر پایه مکتب آمریکایی ادبیات تطبیقی بررسی کند تا هم اندیشی های فلاسفه و عرفا و میزان قرابت و نزدیکی آن دو را نشان دهد.

Authors

سید مهدی مسبوق

دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه بوعلی سینا

شهرام دلشاد

دانشجوی دکتری دانشگاه بوعلی سینا

مراجع و منابع این Paper:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :
  • ابن طفیل. (2012). قصه حی بن یقظان. موسسه الهنداوی. القاهره. ...
  • اخوت، احمد. (1371). دستور زبان داستان. فردا. اصفهان. ...
  • بالایی، کریستیف و میشل کویی­پرس. (1366). سرچشمه­های داستان کوتاه فارسی. ...
  • براهنی، رضا. (1368). قصه­نویسی. چ 4. البرز. تهران. ...
  • بیضایی، بهرام. (1392). هزارافسان کجاست. انتشارات روشنگران و مطالعات زنان. ...
  • پورجوادی، نصرالله. (1373). شوق دیدار . مجله نشر دانش. ش ...
  • پورنامداریان، تقی. (1388). در سایه آفتاب. سخن. تهران. ...
  • الدایه، محمد رضوان. (2013). ابن­طفیل الاندلسی. الهیئه العامه السوریه للکتاب. ...
  • دقیقیان، شیرین­دخت. (1371). منشا شخصیت در ادبیات داستانی. نویسنده. تهران. ...
  • زرین­کوب، عبدالحسین. (1383). سر نی. چ 10. علمی. تهران. ...
  • سجادی، سیدجعفر. (1362). فرهنگ لغات و اصطلاحات و تعبیرات عرفانی. ...
  • شایگان­فر، حمیدرضا. (1386). مکاتب نقد ادبی. دستان. تهران. ...
  • شکعه، مصطفی. (1986). الادب الاندلسی. طبع ششم. دارالعلم للملایین. بیروت. ...
  • عبدالمفتاح، احمدیوسف. (2013). سیمیائیات ­العزله فی قصه حی بن­یقظان . ...
  • عرب، عباس و راضیه خسروی. (1391). تطبیق عناصر داستانی بر ...
  • علوش، سعید. (1987). مدارس الادب المقارن. المرکز الثقافی العربی. بیروت. ...
  • غنیمی هلال، محمد. (1969). النقد الادبی الحدیث. ط 4. دارالنهضه ...
  • فروزانفر، بدیع­الزمان. (1343). زنده بیدار. ترجمه داستان حی بن ­یقظان. ...
  • قزوینی، زکریا بن محمد. (بی­تا). عجائب المخلوقات. ترجمه نصرالله سبوحی. ...
  • محمدی، علی. (1392). چکیده و تحلیل مثنوی معنوی. صدای معاصر. ...
  • محمدی فشارکی، محسن و دیگران. (1392). بررسی ساختار و گونه ... [مقاله ژورنالی]
  • مخول، نجیب. (1963). ابن طفیل. منشورات مجله الرساله المخلصیه. بیروت. ...
  • مک­کی، رابرت. (1385). داستان، ساختار، سبک و اصول فیلمنامه­نویسی. ترجمه ...
  • مولوی، جلال­الدین محمد. (1390). مثنوی معنوی. تصحیح نیکلسون. چ 5. ...
  • میرصادقی، جمال. (1376). عناصر داستان. سخن. تهران. ...
  • هانری، کوربن. (1384). تاریخ فلسفه اسلامی. ترجمه جواد طباطبایی. چ ...
  • یونسی، ابراهیم. (1365). هنر داستان­نویسی. سهرودی. تهران. ...
  • نمایش کامل مراجع