امکان سنجی طراحی فضاهای شهری خلاق بر اساس شیوه های معماری سنتی ایران (نمونه موردی: تیمچه مظفریه در بازار تبریز- پیاده راه تربیت)

خلاقیت فرایندی اندیشمندانه است که هدف آن دریافت، ادراک و جستجوی بیانی عالی از اثری است که تا پیش از آن دیدهنشده یا انجام نگرفته است. شهرهای خلاق دارای 5 رکن اصلی می باشند که شامل مردم، واحدهای اقتصادی، فضاها، پیوند هاو چشم اندازها است. همانطور که بیان شد یکی از این ارکان، فضاست. بنابراین فضاهای شهری، محیطی مناسب برای بروزخلاقیت در شهرها هستند. معماری سنتی نیز در واقع محصول روشی سنتی در طراحی و ساخت است و دارای الگویی استکه فرهنگ جامعه را منعکس می کند و معماری با ارزش و با معنا محسوب می شود. از آن جا که کیفیت، چگونگی یک چیزیا پدیده است می تواند باعث تمایز پدیده ها هم گردد. بنابراین مطلوبیت فضا با معیارهای کیفیت مورد سنجش قرار می گیرندو مولفه های تشکیل دهنده کیفیت فضا (فرم، عملکرد و معنا) است. معماری سنتی ایران دارای فضاهای خلاق بی شماری استکه بررسی ویژگی های آن ها می تواند راهکارهایی برای معماری امروز ارائه دهد و باعث ارتقا کیفیت زندگی انسان ها شود.پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی سعی دارد به بررسی مولفه های سنجش خلاقیت فضا بر اساس شیوه هایمعماری سنتی ایران که در شش گروه دسته بنده شده است بپردازد. در نهایت راهکارهایی جهت ایجاد فضاهای شهری خلاقدر راستای حضور بیشتر شهروندان در این فضاهای شهری ارائه دهد. یافته های تحقیق نشان می دهد تیمچه مظفریه به عنوانفضای شهری خلاق دارای شیوه های معماری سنتی ایرانی بیشتری نسبت به پیاده راه تربیت است.

Keywords:

فضاهای شهری خلاق , معماری سنتی ایران , کیفیت فضا , تیمچه مظفریه , پیاده راه تربیت