بررسی کاردکرد سیستم فتوولتائیک حرارتی به صورت آزمایشگاهی با استفاده از نانوسیال سیلیکا و اکسید تیتانیوم

یکی از در دسترس ترین و پاک ترین منابع تجدید پذیر انرژی خورشیدی است. صفحات فتوولتائیک ازجمله سامانه هایی هستند که انرژی خورشیدی را مستقیما به انرژی الکتریکی تبدیل می کنند. از جمله مواردی که بر بازدهی این سامانه ها اثرگذار باشد می توان به دمای سلول خورشیدی اشاره نمود. لذا جهت کاهش دما از سیستم های فتولتائیک حرارتی استفاده می گردد. در این پژوهش به صورت تجربی یک سیستم فتوولتائیک حرارتی با استفاده از سیال کاری آب، نانوسیال اکسید تیتانیوم و سیلیکا مورد تحلیل و ارزیابی قرار گرفته است. بر اساس این پژوهش توان صفحه فتوولتائیک برای نانوسیال اکسید تیتانیوم با درصد جرمی 0.03، 0.09 به ترتیب 8.25 و 8.59 وات بدست آمده است. همچنین توان صفحه فتوولتائیک برای نانوسیال سیلیکا با درصد جرمی 0.03، 0.09 به ترتیب 8.36 و 8.56 وات بوده است. همچنین مشاهده گردید که با افزایش درصد جرمی، بازدهی الکتریکی برای نانوسیال اکسید تیتانیوم و سیلیکا از 0.38 . به 4.34 درصد و از 1.73 به 3.95 درصد نسبت به آب افزایش پیدا کرده است.

Keywords:

واحد فتوولتائیک , اکسید تیتانیوم , اکسید سیلیکا , ولتاژ , آمپر , توان الکتریکی