نقش عمل گرایی در سیاست خارجی و گسترش روابط بین المللی

باتوجه به گسترش روزافزون ارتباطات بین المللی و اهمیت فزاینده روابط خارجی کشورها، حوزه فعالیت و قلمرو سیاست خارجی آن چنان توسعه یافته است که ضرورت دارد به نقش عمل گرایی در روابط بین الملل و ارتباط با سایر دولتها بپردازیم. عمل گرایی ابزاری تجربی و فلسفی است که نشان می دهد گزاره های متافیزیک هستی شناختی را باید کنار گذاشت و به مسائل عملی پرداخت. بسیاری از اختلافات و منازعات بین المللی، مولود عدم اجرای معاهدات منقعده بین دولتها و یا مربوط به اختلاف در تفسیر موافقتنامه ها بوده و هست . اهمیت تنها منحصر به روابط دو جانبه کشورها نمی شود، بلکه در زمینه معاهدات چند جانبه اغلب ضوابط حقوق بین الملل در مقاوله نامه هائی شکل می گیرد که توسط نمایندگان رسمی کشورهای جهان در کنفرانس های دیپلماتیک و یا نهادهای دیگر بین المللی تدوین یافته و مقبولیت عام به خود گرفته است. براساس یافته های تحقیق به این نتیجه می رسیم نظریه پردازی انتقادی عمل گرایانه یک گام مهم است که به صراحت لزوم شکل دادن روابط بین الملل در سطح جهانی بر اساس دانش های متعدد محلی را مطرح می کند.

Keywords:

عمل گرایی , سیاست خارجی , روابط بین الملل , ارتباطات بین المللی