خرما یکی از محصولات مهم باغی کشور محسوب میشود. بر اساس آمار منتشر شده بیش از 180 هزار هکتار اراضی کشور زیر کشت این محصول میباشد و میوهای قدیمی است، میوهای که از درختی عمل میآید که جزو تیره نخلهاست و در مناطق نیمه گرمسیری و گرمسیری پرورش مییابد. عدهای خاستگاه آن را هندوستان میدانند و باستانشناسان معتقدند کاشت این درخت به پنج هزار سال پیش برمیگردد. گفته میشود که نخل
خرما از ایران به چین برده شده و در کشورهای اروپایی مانند اسپانیا کشت شد. خرمای ایرانی گونههای متعددی دارد که مصارف هر کدام از آنها متفاوت است، گونههایی مانند مهتری، سلانی، شهمران، کلوته و... که در میان این گونهها شاید نام "مضافتی" برای ما از همه آشناتر باشد، گونهای از
خرما که به شکل رطب در بازارهای داخلی و خارجی با طعمی بسیار دلچسب به فروش میرسد. تاثیر
خرما بر سلامتی در تحقیقات متعددی بررسی شده است. از آنجا که
خرما در گروه میوههای طبقهبندی میشود از فواید مصرف میوه و سبزی برخوردار است. به علاوه
خرما به علت چربی کمی که دارد به عنوان ماده غذایی کم چربی در نظر گرفته میشود. به خاطر مقادیر ناچیز سدیم، بیماران مبتلا به فشار خون بالا با مصرف آن مشکلی نخواهند داشت، مگر اینکه با مصرف نامتعادل باعث اضافه وزن در آنها شود. بیشترین اهمیت
خرما به علت تامین فیبر گیاهی است. به گفته دانشمندان مصری، خوردن 80 گرم خرما، 10 درصد نیاز روزانه بدن به نیاسین (برطرف کننده مشکلات گوارشی، روانی و پوستی است) را جبران میکند. این مقدار
خرما همچنین پنج درصد نیاز روزانه به ویتامینهای 1B و 2B را که در سلامت اعصاب و دستگاه گوارش نقش دارند، تامین میکند.
هسته خرما تاثیر بسزایی در صنعت دارویی و اقتصادی دارد از جمله چندین نوع روغن از آن استخراج میشود. البته نباید در مصرف آن زیاده روی کرد چون مصرف بسیار بالای آن باعث آسیب به کبد و طهال افزایش فشار خون و جوش دهان و پوسیدگی دندانها میشود. در خوردن آن افراط نکنید چرا که دارای قند زیادی است در این صورت آنهای که لوزالمعده حساس دارند و یا آنهایی که بیماری قند در خانواده آنها وجود دارد باید کمتر از این میوه استفاده کنند.