اثربخشی درمان والد محور بر کاهش اختلالات رفتاری نوجوانان عشق رمانتیک

این پژوهش با اتخاذ طرح پژوهشی نیمه آزمایشی، اثربخشی درمان والدمحور بر کاهش اختلالات رفتاری نوجوانان دختر دارای عشق رمانتیک را بررسی میکند. جامعه آماری متشکل از مادران دختران نوجوان دبیرستانی است که در سال تحصیلی 1395-96 در شهر تهران مشغول به تحصیل بوده اند. با توجه به جلساتی که با حضور مشاور دبیرستان، در دبیرستان برگزار شد و دانش آموزادن دارای عشق رومانتیک شناسایی شدند. چهل نفر از مادران به عنوان نمونه از طریق نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش 20) نفر) و گواه 20) نفر) قرار گرفتند. در مرحله ی بعد مادران گروه آزمایش در جلسات گروهی والد محور شرکت نمودند و آموزشهای لازم را دریافت نمودند. برای ارزشیابی علائم روانی، از SCL-90-R (دراگوتیس و همکارانش، (1973 استفاده شد که یکی از پراستفاده ترین ابزارهای تشخیصی روانپزشکی و شامل 90 سوال است. پس از جمعآوری داده ها، از تحلیل کواریانس برای تحلیل آماری استفاده شد. نتایج نشان داد که برنامه آموزشی والدمحور موجب بهبود (1)ب9عد شکایات جسمانی، (2)ب9عد وسواس و اجبار، 3)ب9عد) وسواس و اجبار حساسیت، (4)ب9عد افسردگی، (5)ب9عد اضطراب،(6)ب9عد پرخاشگری، (7)ب9عد ترس مرضی، (8)ب9عد افکار پارانوئیدی، و (9)ب9عد روان پریشی از اختلالات رفتاری شده است. به عبارت دیگر، برنامه آموزشی والدمحور تاثیر مثبت و معناداری به روی بهبود اختلالات رفتاری دختران دبیرستانی داشته است.

Keywords:

درمان والدمحور , اختلالات رفتاری , عشق رمانتیک , نوجوانان دختر , شهر تهران.