اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی مبتنی بر اصلاح طرحواره های ناسازگار بر نشخوار فکری، افسردگی و اضطراب زنان

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی مبتنی بر اصلاح طرحواره های ناسازگار بر نشخوار فکری، افسردگی و اضطراب زنان در شهر اصفهان بود. این پژوهش با طرح پژوهشی نیمه آزمایشی، در دو گروه آزمایش 15 زن و کنترل 15 زن که به صورت در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه قرار گرفتند، انجام شد. پیش آزمون از طریق پرسشنامه نشخوار فکری یوسفی و همکاران (1386)، پرسشنامه افسردگی بک (BDI-II)و پرسشنامه اضطراب بک (BAI) انجام شد. گروه آزمایش تحت 8 جلسه 90 دقیقه ای به صورت هفتگی آموزش مهارت های ارتباطی مبتنی بر اصلاح طرحواره های ناسازگار قرار گرفتند و یک هفته پس از اتمام جلسات پس آزمون اجرا گردید. نتایج تحلیل کواریانس چند متغیری نشان داد که گروه آزمایش در متغیرهای نشخوار فکری و ابعاد آن (نشخوار فکری کل، سرزنش خود، نشخوار فکری علامت مدار، درون نگری، نشخوار فکری درباره نتایج افسردگی)، نشانه های شناختی افسردگی و اضطراب بهبود قابل ملاحظه ای نسبت به گروه کنترل داشتهاند؛ به این معنا که آموزش مهارت های ارتباطی مبتنی بر اصلاح طرحواره های ناسازگار بر کاهش نشخوار فکری و ابعاد آن (نشخوار فکری کل، سرزنش خود، نشخوار فکری علامت مدار، درون نگری، نشخوار فکری درباره نتایج افسردگی)، کاهش نشانه های شناختی افسردگی و اضطراب زنان تاثیر دارد. بر اساس این نتایج می توان از آموزش مهارت های ارتباطی مبتنی بر اصلاح طرحواره های ناسازگار به منظور بهبود وضعیت روان شناختی زنان بهره برد.

Keywords:

نشخوار فکری , افسردگی , اضطراب , آموزش مهارت های ارتباطی مبتنی بر اصلاح طرحواره های ناسازگار