چالش های حاشیه نشینی و راهکارهای مدیریت شهری

در دهه های گذشته، جهان هستی و بخصوص جمعیت کشور ایران به سمت شهرنشینی روانه شده است به نحوی که شهرنشینی شتابان و پایدار در بسیاری از شهرها و بخصوص کلانشهرهای ایران محسوس می باشد. این تحول یک فرآیند ساده و آسان همراه نبوده است؛ بلکه تراکم شهری در کنار دیگر عوامل موثر سبب گردیده که حاشیه نشینی بخش بزرگی از جمعیت کشور را در خود جای دهد، بدون هیچ مشکلی قطعا حاشیه نشینی از عوارض جانبی گذار از جامعه سنتی به یک جامعه صنعتی و مدرن می باشد و چنین تحولات بزرگی قطعا بدون مشکل همراه نخواهد بود. رشد سریع جمعیت و روانه شدن این جمعیت به سوی شهرها چنین مشکلات و پیامدهایی را نیز به همراه خواهد داشت. در کوتاه مدت امکان مقابله با این مشکلات و پیامدها وجود ندارد و سوء مدیریت شهری و عدم کنترل این پدیده نو ظهور، چهره خاص به شهرها می دهد. شرایط نابسامان این مناطق تبعات و نتایج مخربی را برای جامعه به همراه خواهد داشت. حاشیه نشینی صرفا حاشیه های شهر را تحت تاثیر قرار نداده بلکه کل جامعه شهری را با بحران و تهدید جدی مواجه می سازد. در این میان مدیران و متخصصان شهری راهکارهای متفاوتی را ارائه نموده اند و تحقیقات بسیاری نیز صورت گرفته است. تلاش در جهت نادیده گرفتن موضوع و پراکنده کردن این اجتماعات از یک سو و مدیریت شهری این پدیده در جهت ارائه مسکن، امکانات و خدمات شهری و آگاه سازی، امنیت و شرایط زندگی حاشیه نشینان به عنوان شهروندان جامعه پیش از مهاجرت و پس از آن از راهکارهای این پژوهش می باشد. لذا روش تحقیق در این پژوهش از مطالعات کتابخانه ای و اسنادی استفاده شده است؛ که به توصیف و تحلیل پدیده می پردازد.