رابطه ی اثر بخشی روان شناسی مثبت نگر بر ارتقا خودپنداره ی مثبت ریاضی وکاهش اضطراب ریاضی دانش آموزان دختر نوجوان مقطع متوسطه دوم رشته ی علوم تجربی شهرستان پارسیان استان هرمزگان

این پژوهش به منظور تعیین رابطه ی اثر بخشی روان شناسی مثبت نگر بر ارتقاخود پنداره ی مثبت ریاضی وکاهش اضطراب ریاضی در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه ی دوم شهرستان پارسیان استان هرمزگان انجام شده است .به همین منظور تعداد ابتدا 26 نفر از دانش آموزان را بدون اعمال روان شناسی مثبت نگر طی پرسشنامه ای 20 سوالی پایین بودن خودپنداره ی ریاضی وبالا بودن اضطراب ریاضی آنان مورد آزمون قرار گرفته شدند ،که نتایج بررسی آنان در قسمت های دیگر مقاله قید شده است و31 نفر از دانش آموزان را با اعمال روان شناسی مثبت نگر از قبیل (استفاده از کلاس های تقویتی ،به صورت گروهی خواندن ،با برنامه ریزی درس خواندن ،تکرار جملات امیدوار کننده ،مشورت با دانش آموزان موفق سال های قبل وبه دور از تنش واسترس بودن ،استفاده از فرضیه ی توانمندی وایجاد وگسترش هیجان های مثبت)مورد بررسی قرار دادیم که نتایج رضایت بخشی عاید شد .جامعه آماری شامل N=85 دانش آموز می باشد که نمونه ی مورد بررسیn=57(به دلیل در دسترس نبودن تمام جامعه )انتخاب شده است .در این پژوهش از فرضیه های توانمندی وایجاد وگسترش هیجان های مثبت که سهم بسزایی در روان شناسی مثبت نگر دارند استفاده شده است این پژوهش به خاطر ارتباط بین متغییر ها به روش همبستگی پیرسون انجام شده است تا ارتباط بین متغییرهای (اختلال یادگیری ریاضی ،سواد والدین وخودپنداره ی ریاضی )به وضوح مشخص شود.که نتیجه نیز این چنین شد که همبستگی زیاد ی بین متغییر ها وجود دارد .

Keywords:

همبستگی پیرسون , روان شناسی مثبت نگر , خودپنداره ی ریاضی , اضطراب ریاضی , توانمندی