نقش خوش بینی علمی دانش آموزان در پیشرفت تحصیلی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی نقش خوش بینی علمی دانش آموزان در پیشرفت تحصیلی بود. بدین منظور، از میان کلیه دانش آموزان روستایی ساکن در خوابگاه های سطح شهر بیرجند (400 نفر) تعداد 300 نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شد. داده ها با استفاده از پرسش نامه خوش بینی علمی دانش آموز موران و همکاران (2013) و معدل نهایی دانش آموزان جمع آوری شد. برای محاسبه روایی و پایایی ابزار اندازه گیری به ترتیب از روش تحلیل عاملی تاییدی و آلفای کرونباخ(89/.) استفاده شد. متغیر کنترل تحقیق، وضعیت اجتماعی و اقتصادی دانش آموزان بود که برای کنترل آن دانش آموزان روستایی ساکن در خوابگاه استفاده شد. داده ها به روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی تحلیل شد. نتیجه پژوهش نشان داد که نمره کل خوش بینی علمی دانش آموزان با پیشرفت تحصیلی آنان رابطه مثبت و معنی داری دارد و مولفه های خوش بینی علمی دانش آموزان، قابلیت تبین و پیش بینی پیشرفت تحصیلی آنان را دارد. در مجموع، این پژوهش برای تحقیقات آتی از بعد نظری و تجربی حائز اهمیت می باشد و به طور خاص، خوش بینی علمی دانش آموزان را در سطح فردی به عنوان یک سازه قابل سنجش مورد تایید و تصحیح قرار داده و پیش بینی می کند که خوش بینی علمی دانش آموزان یک الزام برای پیشرفت تحصیلی است اما رابطه میان آن دو به تحقیقات تجربی بیشتری احتیاج دارد.

Keywords:

خوش بینی , خوش بینی علمی , پیشرفت تحصیلی