بررسی وجود سطح بهینه مدیریت سرمایه در گردش و تاثیر محدودیت مالی بر سطح بهینه موجود

امروزه در همه واحدهای تجاری سرمایه در گردش بخش اعظم سرمایه شرکت را به خود اختصاص می­دهد و به تبع مدیریت سرمایه در گردش یکی از وظایف مهم مدیر مالی شرکت است و نقش مهمی در دست­یابی به اهداف، سیاست­ها و موفقیت­های شرکت دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی وجود سطح بهینه مدیریت سرمایه در گردش که در آن منافع و هزینه­های سرمایه­گذاری در سرمایه در گردش با توجه به عملکرد شرکت برابر شده و ارزش شرکت حداکثر شود و همچنین تاثیر محدودیت مالی بر این سطح بهینه می­باشد. بدین منظور نمونه­ای شامل 177 شرکت فعال در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 1394-1385 مورد بررسی قرار گرفتند. مدیریت سرمایه در گردش از طریق چرخه تبدیل وجه نقد و محدودیت مالی نیز از طریق روش امتیازدهی ترکیبی اندازه­گیری شدند. در این پژوهش از رگرسیون چندمتغیره غیرخطی با روش برآورد حداقل مربعات تعمیم یافته (GLS) استفاده شد. نتایج نشان داد که سطح بهینه­­ای از مدیریت سرمایه در گردش وجود دارد که در آن ارزش شرکت بهینه می­باشد. همچنین نتایج نشان داد محدودیت مالی بر سطح بهینه مدیریت سرمایه در گردش تاثیر معنادار و مستقیم دارد. 

Keywords:

مدیریت سرمایه در گردش , چرخه تبدیل وجه نقد , محدودیت های مالی , کیو توبین