تحلیل آمار فضایی صنعت گردشگری در ایران

مطالعات در حوزه صنعت گردشگری اغلب با استفاده از آمار کلاسیک انجام می شود. در حالی که استفاده از آمار فضایی در گردشگری در شناسایی الگوها و روندهای موجود صنعت گردشگری و کشف آن ها کمک زیادی می نماید. پژوهش حاضر که از نوع کاربردی است با ترکیبی از روشهای توصیفی، تطبیقی و تحلیلی انجام گرفته است. هدف از انجام این طراحی الگوی صنعت گردشگری در ایران با رویکرد ساختار همبستگی فضایی می باشد. در این پژوهش جهت بررسی خوشه های گردشگری در تمامی استانهای کشور ابتدا به تعیین بهترین روش درونیابی گردشگری پرداخته شد که نتایج نشان داد که روش وزن دهی معکوس با مقدار RMSE= 0/74 بهترین مدل جهت پهنهبندی گردشگری میباشد. جهت تعیین الگوی خوشه های گردشگری از آماره موران و خودهمبستگی فضایی استفاده شد. نتایج تحلیل های الگوی خوشه گردشگری نشانگر خوشهای بودن گردشگری در دوره آماری 1390-1395 میباشد. بیشترین الگوی خوشه ای گردشگری مربوط به تابستان سال Moran ) 1390 (Index=0/988 و کمترین الگوی خوشه ای گردشگری مربوط به تابستان Moran /976) 1393 (Index=0 می باشد. همچنین نتایج بررسی توزیع جهت گردشگری در استانهای کشور در دوره آماری 1390-1395 نشان داد که جهت غالب گردشگری با اندکی تغییر از شمال غربی به سمت جنوب شرقی می باشد.

Keywords:

گردشگری , آمار فضایی , آمار کلاسیک , خودهمبستگی فضایی , الگوی خوشه ای.