توصیف و فهم استلزامات ار زشی تربیتی در تجربه ی زیسته کاربران فضای مجازی از دیدگاه روش پدیدارشناسی هرمنوتیک

هدف و پرسش اصلی مقاله بررسی فلسفی تربیت در بافت فضای مجازی با روش پدیدارشناسی هرمنوتیک است. باتوجه به نقش روز افزون و اثر گذار فضای مجازی در زندگی روزمره مردم در تمام سنین، ضرورت پاسخگویی به پرسش فوق روشن می گردد. مفروض مقاله این است که عمل تربیتی یاددهی و یادگیری در یک بافت چهاربعدی شامل تشکیل هویت، شکل گیری برداشت ها و نگرش ها، تحقق جامعه پذیری و ایجاد و گسترش روابط میان فردی و اجتماعی رخ می دهد. روش پژوهش از نوع تحلیلی-استنباطی و شیوه ی جمع آوری داده ها، اسنادی-کتابخانه ای بوده است. فلسفه تربیت از دیدگاه پدیدارشناسی هرمنوتیک عبارت است از توصیف و فهم رابطه بینامتنی میان عمل تربیتی (تجربه یاددهی و یادگیری معطوف به ارزش به عنوان یک متن) و پدیده های مرتبط با آن ( به عنوان متون). به لحاظ هستی شناسی، فضای مجازی، یک ابرمتن واجد دو ساحت عینی و ذهنی، ساحت عینی فناورانه و ساحت ذهنی معنا پردازانه است. هستی شناسی تجربه زیسته مجازی دربرگیرنده معناپردازی در ساحت ذهنی فضای مجازی توسط کاربران می باشد. از طرفی، فضای مجازی به عنوان یک ابر متن معطوف به ارزش ها از دیدگاه هرمنوتیک تعریف شده که از طریق تجربه زیسته کاربران مورد تاویل قرار می گیرد. تجربه زیسته مجازی کاربران دارای یک ماهیت ارزشی پارادوکسیکال است و متنیت تجربه مجازی و روابط بینامتنی آن با دیگر متون زندگی روزمره بایستی مورد فهم قرار گیرد. دلالتهای تربیتی ماهیت ارزشی پارادوکسیکال این تجربه در بافت چهار بعدی تبلور می یابد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که استلزامات ارزشی فضای مجازی در قالب چند دوگانه ی پارادوکسیکال مقوله بندی می شوند: جهانی بودن/ بومی یا محلی بودن برای تشکیل هویت؛ کثرت گرایی/ وحدت گرایی برای شکل گیری برداشت ها و نگرش ها؛ اخلاقی قانونی بودن/ ضد اخلاقی غیر قانونی بودن برای تحقق جامعه پذیری و شناختگی/ ناشناختگی برای گسترش روابط میان فردی و اجتماعی. در واقع، تربیت امروزین بایسته است با توجه به تحولات فرهنگی جوامع، مترتب بر انتخاب و یا تلفیق ارزش های پارادوکسیکال فضای مجازی باشد.