هدف از پژوهش حاضر بررسی قابلیت های بستر مجازی برای
تعلیم و تربیت در
آموزش و پرورش است. که به روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای، انجام گرفته است. نتایج نشان داد که گسترش اینترنت در کشور ایران باید به گونه ای باشد که به رشد خلاقیت در نظام آموزشی کمک کند، نه اینکه موجبات خلاقیت زدایی و انزواطلبی را فراهم آورد. در سیاست گذاری
آموزش و پرورش باید چگونگی کاربرد
فضای مجازی توسط متولیان امر و بررسی تاثیر آن بر دانش آموزان در نظر گرفته شود چرا که بستر
فضای مجازی به طور بالقوه می تواند هم تهدید و هم فرصتی طلایی برای
تعلیم و تربیت در
آموزش و پرورش باشد. در عین حال می توان از
فضای مجازی به عنوان وسیله ای برای آموزش های رسمی (از راه دور) بازماندگان از تحصیل و عامل موثری در جهت رفع تبعیض و استفاده از اطلاعات و همسان سازی فرهنگی و آموزشی استفاده کرد. لذا در این فضای چالش برانگیز با هدف تبدیل تهدید و تحدید زمان و مکان به فرصت قدم برداریم و برای کاهش تهدیدها در مقابل فرصت ها، بسیار زیرکانه و مسئولانه به بهره گیری از تمام توان و ظرفیت سخت افزاری و نرم افزاری در این حوزه، وارد عرصه تولید و انتقال مفاهیم، محتوا و اطلاعات شویم.