اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی بر کنش وری سازشی و اختلال های هیجانی‎‎رفتاری دانش‎آموزان

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی با شیوه شناختی رفتاری بر کنش وری سازشی و اختلال های هیجانی رفتاری دانش آموزان انجام شد. روش پژوهش حاضر آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل و مرحله پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی دانش آموزان دختر پایه پنجم و ششم ابتدایی مظنون به اختلال های هیجانی رفتاری شهر لنگرود در سال تحصیلی 1392-1391 تشکیل می دادند که تعداد 30 نفر از آنها با استفاده از روش خوشه ای چندمرحله ای تصادفی انتخاب و به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. برای سنجش کنش وری سازشی و اختلال های هیجانی رفتاری از سیاهه رفتاری کودک (آشنباخ و رسکورلا، 2001) استفاده شد. برنامه آموزش مهارت های اجتماعی والکر (والکر ، 1983) طی 17 جلسه به مدت دو ماه برای افراد گروه آزمایش ارائه شد. برای تحلیل داده از آزمون تحلیل کوواریانس اندازه گیری مکرر استفاده شد. تحلیل داده ها نشان داد در مرحله پس آزمون و پیگیری، بین دو گروه آزمایش و کنترل، در کنش وری سازشی و اختلال های هیجانی رفتاری تفاوت معنادار وجود دارد. بر اساس نتایج این پژوهش پیشنهاد می شود آموزش مهارت های اجتماعی به عنوان یک برنامه مکمل آموزشی در مدارس در نظر گرفته شود.

Keywords:

کنش وری سازشی , اختلال های هیجانی رفتاری , مهارت های اجتماعی , روی آورد شناختی رفتاری