مطالعه و بررسی معماری بادگیر به عنوان عنصری هویت بخش در محله ایرانی

بادگیر شاهکار معماری ایران، یکی از عناصر معمارانه ای است که با رویکردی اقلیمی احداث گردیده و به صورت کانالی عمودی در سیمای برخی شهر ها خودنمایی می نماید . بادگیرها بخشی از سازه های ساختمانی هستند که درگذشته در محله ایرانی و در خانه های مناطق کویری بکار گرفته می شد. ازاین رو بررسی سازه های قدیمی مانند بادگیرها که درگذشته استفاده فراوانی داشتند به نحوی که باعث استفاده درعصرمدرن و صرفه جویی در انرژی گردد ضرورت پرداختن به این موضوع است . هدف این مقاله شناخت بادگیر به عنوان عنصری هویت بخش، موثر و همساز با اقلیم در خانه ایرانی و شناخت گونه های بادگیر از دیدگاه عملکردی است. مقاله ی حاضر در سطح پارادایمها دارای رویکردی کیفی به مسئله پژوهش است . این پژوهش با بررسی اسناد و منابع معتبر به تشریح بادگیر و عملکردهای آن به عنوان یک عنصری هویت بخش و کارکردی درمعماری پایدار بومی ایران می پردازد و در ادامه با روش تحلیل محتوای کیفی به مقایسه تطبیقی دو گونه بادگیرهای شهر یزد و کرمان خواهد پرداخت و درنهایت درصدد معرفی گونه های بادگیر های ایرانی که یکی ازشاهکارهای معماری پایدار و همساز با اقلیم از دیدگاه عملکردی خواهد بود. به نظر میرسد بادگیر، یکی ازاندام های موثر در معماری بومی و تاریخی ایران و عنصری هویت بخش به محله در شهرهای کهن کویری ایران است که براساس اصول پایداری و حفظ انرژی عمل می کنند و در شهرهای یزد و کرمان از نظر عملکردی متفاوت هستند.

Keywords:

بادگیر , معماری پایدار , محله ایرانی , همساز با اقلیم