الگوریتم شبیه سازی خوشه های ستاره ای برمبنای واهلش ستاره ها به روش مونته کارلو

روشهای مونته کارلو و روشهای دینامیک مولکولی دو دیدگاه مهم و عمده از شبیه سازی کامپیوتری در فیزیک آماری میباشند. روش مونته کارلو تلاشی در جهت توصیف احتمال گونه است که از آغاز منطبق بر استفاده از اعداد تصادفی میباشد. در این نوشتار با استفاده ازتوصیف کد مونته کارلو به مطالعهی دینامیک ستارهای مربوط به یک خوشه ی ستارهای در مرکز یک کهکشان که سیاه چالهای سنگین را دربرگرفته، می پردازیم. برای اینکه بتوانیم به تمامی عوامل فیزیکی مرتبط(واهلش دو-ذرهای) بپردازیم، از روش عددی که اولین بار توسط هنون (1973 Henon1971b ,a; Henon) به کار گرفته شد، بهره میبریم. این روش اساساً یک تحلیل مونته کارلو از معادله ی فوکر-پلانک (Fokker-Planck) میباشد. این روش برای هر نوع طیف جرمی ستارهای و یا توزیع سرعت قابل استفاده است. به عنوان روشی با رویکرد ذرهای این قابلیت فراهم میشود که بتوانیم برخوردهای ستارهای را در حالتی واقعی مطالعه کنیم.