بررسی ارتباط کاربردپذیری و بار کاری ذهنی سیستم پژوهشیار دانشگاه علوم پزشکی شیراز 1397
Publish place: Third Biennial of Ergonomics in Iran
Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 771
نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
BEMED03_145
تاریخ نمایه سازی: 5 تیر 1398
Abstract:
مقدمه: وب سایت ها و سامانه ها در حال تبدیل شدن به کلیدی از بقای سازمان در رقابت جهانی هستند. در این میان وب سایتهای دانشگاهی نیز به عنوان محل ضروری برای انعکاس فعالیت های آموزشی، پژوهشی و اداری به شمار می روند. سامانه ها برای پاسخ گویی به نیازهای کاربران باید ساختار معینی داشته باشند در غیر اینصورت کاربران تحت تاثیر طراحی و پیچیدگی کار می توانند دچار فشار روانی شوند. پژوهش حاضر با توجه به اهمیت موضوع و با هدف بررسی کاربردپذیری سامانه پژوهشیار دانشگاه علوم پزشکی شیراز و بار کاری ذهنی وارد بر کاربران در سه وظیفه ارسال طرح تحقیقاتی، داوری طرح تحقیقاتی و نظارت بر طرح های تحقیقاتی انجام گرفته است. روش: در این مطالعه مقطعی توصیفی - تحلیلی، 35 نفر از اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز شرکت کردند. ابزار جمع آوری داده ها سه پرسشنامه شاخص بارکاری ذهنی، مقیاس کاربردپذیری سیستم و نیلسون جهت بررسی بارکاری ذهنی و کاربردپذیری انتخاب شد. پس از جمع آوری داده ها، اطلاعات از طریق نرم افزار spss 21 مورد آنالیز قرار گرفت. یافته: براساس آنالیز انجام شده ٪90 از شرکت کنندگان زن و سابقه خدمت آنها بین 1 تا 28 سال بود. نمره پرسشنامه مقیاس کاربردپذیری سیستم در سه وظیفه، پایین تر و مساوی 50 بود. میانگین نمره کلی پرسشنامه بار کاری ذهنی هم 8/ 49 بدست آمد و بر اساس آن کارایی بیشترین امتیاز و تلاش فیزیکی کمترین امتیاز را به خود اختصاص داد. ارتباط شاخص ناسا تی ال ایکس و عدد نهایی مقیاس کاربردپذیری سیستم رابطه معنی دار و منفی بدست آمد (0/001) . بدین ترتیب با افزایش کاربردپذیری سامانه، میزان بار کاری کاهش خواهد یافت. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش پیشنهاد می شود برای دسترسی به وضعیت مطلوب، مطالعات گسترده تری انجام گرفته و جهت رفع مشکلات بر اساس اصول ارگونومی و طراحی مجدد سامانه اقدام شود.
Keywords:
Authors
زینب رسولی کهکی
دانشجوی دکتری ارگونومی، گروه ارگونومی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شیراز،
رضا کاظمی
دکتری بهداشت حرفه ای، گروه ارگونومی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شیراز
اکرم سادات جعفری رودبندی
دانشجوی دکتری پژوهشی علوم بهداشتی، گرایش ارگونومی، مرکز تحقیقات علوم بهداشتی دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شیراز