مطالعه عملکرد نانوجاذب مغناطیسی اصلاح شده با NVC و β-CD در حذف فنیتروتیون از محیط های آبی (ایزوترم و سینتیک های جذب)

از آنجا که آلودگی آب یکی از اصلیترین چالشهای قرن حاضر است، پژوهش حاضر درصدد است تا به بحث در خصوص این مشکل بپردازد و لذا، یکی از علل عمده آلودگی منابع آب که همان ورود سموم شیمیایی از جمله سموم ارگانوفسفره از جمله فنیتروتیون به درون آب است، مورد بحث و بررسی قرار خواهد گرفت. بدین منظور ابتدا نانوذرات مغناطیسی اصلاح شده با ان ونیل کاپرولاکتام و بتاسیکلودکسترین سنتز شده و توسط دستگاه های VSM ,TGA ,SEM ,FT-IR مشخصه یابی شدند. سپس تاثیر پارامترهای pH ، غلظت آلاینده، ایزوترم های جذب لانگمویر، فروندلیچ و تمپکین، سینتیک های جذب شبه درجه ی اول و دوم، گرم های جاذب و تاثیر تغییرات دما بر فرآیند جذب و واجذب مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان دادند بالاترین درصد جذب در 6 =pH بوده است، ایزوترم جذب فنیتروتیون مطابق بر مدل لانگمویر بوده است و سینتیک جذب در هر سه وزن جاذب از مدل سینتیکی شبه درجه دوم پیروی میکند. بهترین دمای جذب برابر با 20 درجه سانتی گراد بوده است.

Keywords:

آلودگی آب , نانوذرات مغناطیسی , بتاسیکلودکسترین , فنیتروتیون , پلیمر حساس به دما