تاثیر ترکیب تمرین اینتروال هوازی واستقامت عضلانی بر شاخص های آمادگی هوازی و عضلانی و ترکیب بدن دانش آموزان مقطع ابتدایی

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین ترکیبی اینتروال هوازی و استقامت عضلانی بر شاخص های آمادگی هوازی و عضلانی؛ و ترکیب بدن در دانش آموزان دختر غیرفعال بود. در این پژوهش نیمه تجربی، 40 نفر از دانش آموز دختر غیرفعال به طور مساوی و به صورت تصافی به دو گروه بود، تجربی BMI= 19/02±2/69( کیلوگرم بر متر مربع؛ WHR= 0/85±0/04) و شاهد (BMI= 16/40 ±3/14 کیلوگرم بر متر مربع؛ WHR=0/84±0/05 )تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 8هفته،سه جلسه،تمرین کردند،شامل 2جلسه تمرین اینتروال هوازی 4) ست 6/45-5 دقیقه ای، با شدت 85-60% حداکثر ضربان قلب با فواصل استراحتی سه دقیقه ای) و یک جلسه تمرین استقامت عضلانی (5نوع تمرین مقاومتی بالاتنه در 3 ست،مقاومت =5-3درصد وزن بدن).ترکیب بدن،اوج اکسیژن مصرفی (VO2peak) و استقامت عضلانی آزمودنی ها قبل و پس از 8 هفته ارزیابی شد. آمادگی هوازی،آمادگی عضلانی و ترکیب بدن به ترتیب با استفاده از آزمون 6دقیقه دویدن و راه رفتن،آزمون های استقامت عضلانی و روش چین پوستی دو نقطه ای محاسبه شد.آزمون کوواریانس و آزمون Tزوجی برای تجزیه وتحلیل یافته ها مورد استفاده قرار گرفت.تجزیه و تحلیل ها با استفاده ازSPSS نسخه 22و در سطح 0/05 R انجام گرفت. پس از تمرین ترکیبی هوازی و استقامت عضلانی بهبود معنی داری در درصد چربی (p=0/001)، شاخص توده خالص بدن(p=0001)، اوج اکسیژن مصرفی (p=0/001) و استقامت عضلانی (p=0/001) مشاهده شد، اما تغییر معنیداری در WHR یافت نشد. درنتیجه، یافته های این پژوهش نشان داد که ترکیب تمرین هوازی و استقامت عضلانی می تواند به صورت مناسبی ترکیب بدن، توان هوازی، استقامت عضلانی دانش آموزان دختر غیرفعال مقطع ابتدایی را تحت تاثیر قرار دهد.

تاثیر ترکیب تمرین اینتروال هوازی واستقامت عضلانی بر شاخص های آمادگی هوازی و عضلانی و ترکیب بدن دانش آموزان مقطع ابتدایی Keywords:

تمرینات اینتروال , استقامت عضلانی , آمادگی هوازی , ترکیب بدن , دختران غیرفعال