اثر بخشی آموزش برنامه گروهی والدگری مثبت ( Triple P )، بر روابط مادر-کودک در کودکان با اختلال کاستی توجه / بیش فعالی

هدف: پژوهش حاضر ، باهدف بررسی اثر بخشی برنامه گروهی والدگری مثبت ( Triple P ) بر روابط مادر-کودک در کودکان مبتلا به اختلال کاستی توجه / بیش فعالی انجام گرفت. روش : طرح پژوهش یک مطالعه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمام مادران دانش آموزان دچار اختلال کاستی توجه / بیش فعالی با دامنه سنی ( 12 - 6) سال مراجعه کننده به مرکز مشاوره اداره کل آموزش و پرورش استان کرمانشاه درسال 1397 - 1396 بوده است، که ازاین تعداد 24 مادر کودک مبتلا به اختلال کاستی توجه /بیش فعالی به عنوان نمونه و به شیوه در دسترس از مادران این کودکان انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش ( n=12 ) و کنترل ( n=12 ) تقسیم شدند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت آموزش برنامه گروهی والدگری مثبت قرار گرفت. آزمودنی ها به وسیله پرسشنامه رابطه مادر- کودک پیانتا در 2 مرحله ( قبل از مداخله ، بعد از مداخله ) مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تک متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: باتوجه به یافته های آماری نتایج نشان دادکه اجرای برنامه آموزشی والدگری مثبت منجر به افزایش معنادار نزدیکی ، کاهش معنادار تعارض و وابستگی و به طور کلی موجب بهبود رابطه مادر – کودک گروه آزمایشی درمقایسه با گروه کنترل شده است. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش برنامه والدگری مثبت رابطه مادر-کودک کودکان مبتلا به اختلال کاستی توجه / بیش فعالی ، را بهبود می بخشد. ومی توان از آن به عنوان روش درمانی موثر بهره برد.

Keywords:

برنامه گروهی والدگری مثبت , اختلال کاستی توجه /بیش فعالی , رابطه مادر- کودک