بررسی عوامل اجتماعی قانون گریزی در ایران با رویکرد سیاسی

امروزه در هم جوامع اعم از توسعه یافته، در حال توسعه و جهان سومی، اهمیت قانون و نظم وانضباط اجتماعی برکسی پوشیده نیست، بهویژه به موازات پیشرفت تکنولوژی،افزایش میزان ارتباطات اجتماعی و پیچیده شدن زندگی اجتماعی(در مقایسه با زندگی ساد دوران ماقبل مدرن)اهمیت تنظیم روابط میان مردم با یکدیگرو با نهادهای عمومی هر روز بیش از پیش نمایان می گردد.در ایران نیز موضوع قانون و قانونمندی لااقل درتاریخ معاصر یکی از مهمترین مسائل سیاسی و اجتماعی بوده و در حال حاضر نیز جزو مسائل بنیادی کشور محسوب میشود. با توجه به تاثیرمنفی و مخرب قانون شکنی بر روابط اجتماعی شهروندان ونقش بازدارند این پدیده در فرایند توسعه و پیشرفت کشور، در این مقاله به بررسی تعدادی از عوامل قانون شکنی پرداخته شده است. مطابق داده های تحقیق که با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی به دست آمده اند، عواملی مانند حاکمیت تاریخی نظام های سیاسی استبدادی ، نوع نگرش و برداشت مردم از مفهوم قانون و بی توجهی به دو حکم دینی (امر به معروف و نهی از منکر) که دارای ریشه های سیاسی – اجتماعی هستند ، ایجاد و گسترش قانون شکنی در ایران را درپی داشته اند.

Keywords:

قانون شکنی , قانون گریزی , تحولات سیاسی , بی هنجاری , ارزش ها