تاثیر پروتئین ها بر کاغذهای بسته بندی به عنوان پوشش زیستی

کاغذها کاربردهای مختلفی دارند و متناسب با جایگاه مصرف، به ویژگی های خاصی نیازمند می باشند. اکثر کاغذها اعم از چاپ و تحریر، بسته بندی، کاغذ فیلتر، کاغذهای سوپر آبگریز، کاغذهای بهداشتی و... نیازمند بهبود ویژگی های مقاومتی و ممانعتی هستند. در گذشته به منظور بهبود ویژگی های ممانعتی از مواد مختلف بر پایه ترکیبات نفتی استفاده شده است. اما امروزه این ترکیبات به دلیل آسیب رساندن به محیط زیست، کمتر مورد استفاده قرار گرفته و به جای آن از پلیمرهای زیستی به منظور بهبود ویژگی های ممانعتی کاغذ استفاده می شود. همچنین به دلیل زیست تخریب پذیر بودن، قابلیت بازیافت بهتر، غیرسمی بودن و زیست سازگار بودن، به عنوان ماده پوشش دهی کاغذ بسیار حائز اهمیت می باشند. پلیمرهای زیستی مورد استفاده برای پوشش دهی، پلی ساکاریدها (نشاسته، مشتقات سلولزی، کیتوزان و آلژینات)، پروتئین ها (کازئین، کلاژن، سویا، آب پنیر، زئینذرت و گلوتن)، لیپیدها (موم زنبور عسل، موم کارنائوبا و اسیدهای چرب آزاد)، پلی استرها (پلی هیدروکسی آلکانوآت، پلی لاکتیک اسید) هستند. در این مقاله، مرور کلی بر خواص ممانعتی و مقاومتی پروتئین ها و ترکیب آنها به عنوان پوشش کاغذ خواهیم داشت.

Keywords:

پوشش دهی , پلیمرهای زیستی , پلی ساکاریدها , کاغذ , بسته بندی