ارزیابی نحوه امداد و نجات و فرآیند تامین اسکان اضطراری به دنبال زمین لرزه ۲۶ دسامبر ۲۰۰۳ میلادی شهر بم در ایران

پس از وقوع یک زمین لرزه مخرب بر اساس مطالعات موجود ،زمان طلایی جهت نجات جان افراد گرفتار شده در زیر آوار تا حداکثر ۲۴ ساعت بعد از وقوع زلزله می باشد. که در این مدت احتمال نجات حداکثر ۸۱ درصد می باشد و بعد از آن نیز تا حدود یک هفته از زمان وقوع زلزله امکان نجات وجود دارد. در این زمان دقایق و ثانیه ها برای هر فرد می تواند با ارزش و در زنده ماندن آن موثر باشد. به دنبال زمین لرزه ۶/۵ ریشتری ۲۶ دسامبر ۲۰۰۳ میلادی شهر تاریخی بم واقع در جنوب شرقی کشور ایران که آن را می توان اولین زلزله شهری در تاریخ معاصر ایران دانست، بیش از ۳۱۰۰۰ نفر کشته، در حدود ۲۰۰۰۰ نفر مجروح و بالغ بر ۷۵۰۰۰ نفر بی خانمان گشتند. نسبت کشته ها به کل جمعیت شهر تقریبا ۳۰ درصد ساکنین و دو برابر مجروحین بود. در حالی که در اکثر زلزله های بزرگ دنیا (بزرگای بیش از ۷ در مقیاس ریشتر) در بدترین شرایط تعداد کشته شدگان به یک سوم میزان مجروحین می رسد. لذا در این مقاله پس از ارزیابی نحوه امداد و نجات و فرآیند تامین اسکان اضطراری به دنبال زمین لرزه مذکور ، به بیان موانع و مشکلات موجود در انجام این مرحله مهم از چرخه مدیریت بحران پرداخته شده و پس از نتیجه گیری، پیشنهادات راهبردی جهت موفقیت در انجام این مرحله بیان می شود.

Keywords:

امداد و نجات , امداد رسانی , اسکان اضطراری , زمین لرزه و شهر بم.