بررسی نقش پیش بینی کننده سبک های مقابله ای در نشانه های اضطراب در تعاملات اجتماعی دانشجویان

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعیین سهم سبک های مقابله ای در پیش بینی اضطراب در تعاملات اجتماعی دانشجویان انجام گرفت. روش تحقیق: پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی بود. جامعه پژوهش شامل دانشجویان دختر دانشگاه پیام نور شهر تهران بود که از بین آنان 120 نفر به شیوه در دسترس انتخاب شدند. گردآوری داده ها توسط پرسشنامه اضطراب در تعاملات اجتماعی متیک و کالرک و مقیاس سبک های مقابله ای اندلر و پارکر انجام شد. از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه برای تحلیل آماری داده ها استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین اضطراب در تعاملات اجتماعی با سبک مقابله ای مسئله مدار همبستگی منفی، با سبک هیجان مدار و سبک مقابله اجتنابی رابطه مثبت وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون چند گانه نشان داد که سبکه های مقابله ای در مجموع % 35/3 واریانس اضطراب در تعاملات اجتماعی را تبیین می کنند و در این میان، سبک مقابله ای هیجان مدار بیشترین سهم را در پیش بینی اضطراب در تعاملات اجتماعی دارد. بحث و نتیجه گیری: در مجموع، نتایج حاکی از آن است که سبک های مقابله ای با اضطراب در تعاملات اجتماعی در دانشجویان دختر رابطه دارد و سبک هیجان مدار بهترین پیش بینی کننده اضطراب در تعاملات اجتماعی می باشد. یافته های پژوهش حاضر می تواند در آموزش مهارت های مقابله ای دانشجویان دختر موثر واقع شود و آنان را در جهت پیشگیری از بروز نشانه های اضطراب در تعاملات اجتماعی یاری نماید.

Keywords:

اضطراب در تعاملات اجتماعی , سبک های مقابله ای , مسئله مدار , هیجان مدار , اجتنابی.