اثربخشی آموزش دانش آموز محور بر خودشکوفایی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان

هدف پژوهش، تعیین اثربخش ی آموزش دانش آموز محور بر خودشکوفایی وسازگاری اجتماعی دانش آموزان است.روش تحقیق شبه آزماشی می باشد. جامعه آماری کلیه دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه شهرستان هیرمند در سال تحصیل 96-97 بودند. با نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای نمونه ای به تعداد 50 نفر انتخاب شد. برای اندازه گیری متغیرها، پرسشنامه استاندارد خودشکوفایی ASAI وپرسشنامه سازگاری اجتماعی سینها وسینگ وآموزش دانش آموز محور طی 12 جلسه استفاده گردید.جهت تجزیه وتحلیل اطلاعات از آمار توصیفی (شاخص های مرکزی و پراکندگی) و استنباطی (آزمون لوین وتحلیل کورایانس) استفاده شد. نتایج نشان داد اموزش دانش آموز محور، بر خودشکوفایی وسازگاری اجتماعی موثر بوده است.

Keywords:

آموزش , دانش آموز محور , خودشکوفایی , سازگاری اجتماعی