تاثیر روایت درمانی بر خودکارآمدی و انگیزش پیشرفت دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه منطقه جرقویه علیا

پژوهش به بررسی تاثیر روایت درمانی بر خودکارآمدی و انگیزه پیشرفت دانش آموزان پرداخته است. روش تحقیق نیمه تجربی از نوع پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماری شامل تمام دانش آموزان پسر متوسطه دوره دوم منطقه جرقویه علیا در سال تحصیلی 95- 1394 به تعداد 356 نفر بود.40 نفر از دانش آموزان به روش تصادفی خوشه ای انتخاب و به تصادف در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. همه آزمودنی ها قبل از آغاز آموزش و پس از آن به پرسشنامه ها پاسخ دادند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های خودکارآمدی شرر 1982 و انگیزه پیشرفت هرمنس 1970 بود. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss20 و با روش آماری تحلیل کواریانس تحلیل شدند. نتایج حاصل از تحلیل کووارانس نشان داد تفاوت معناداری بین نمره های پس آزمون گروه آزمایش و گواه وجود دارد. نتایج تحلیل نشان داد بین روایت درمانی و خودکارآمدی (ابعاد میل به آغازگری، گسترش تلاش برای پیشرفت) دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه منطقه جرقویه علیا تاثیر وجود دارد و نمره خودکارآمدی گروه آزمایش نسبت به گروه گواه بیشتر بود (P<0.01) و همچنین تفاوت معناداری بین روایت درمانی و انگیزه پیشرفت (ابعاد روان شناسی، اقتصادی) دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه منطقه جرقویه علیا وجود دارد و نمره انگیزه پیشرفت گروه آزمایش نسبت به گروه گواه بیشتر است (P<0.01).

Keywords:

روایت درمانی , خودکارآمدی , انگیزه پیشرفت , دانش آموزان متوسطه دوره دوم