نقش تعدیل کنندگی باورهای مذهبی در رابطه استرس شغلی و سلامت عمومی پرستاران

این پژوهش با هدف بررسی نقش تعدیل کنندگی باورهای مذهبی در رابطه استرس شغلی و سلامت عمومی پرستاران، در دو بیمارستان اصلی شهر نجف آباد در بهار سال 1392 به انجام رسید. روش پژوهش توصیفی و نوع آن همبستگی است. جامعه آماری 270 نفر از کارکنان پرستاری این سازمان ها بود که از بین آنها، 182 نفر به صورت تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه های دینداری مسلمانان سراج زاده (1377)، استرس شغلی موسسه سلامت و ایمنی (1990) و پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ و هیلر (GHQ، 1979) بود. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی تعدیلی مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین مولفه های استرس شغلی با سلامت روانی (علایم جسمانی، اضطراب و علایم افسردگی) و باورهای مذهبی (عاطفی) رابطه معنادار وجود دارد (05/0P≤). همچنین بین باورهای مذهبی (اعتقادی) با علایم اضطراب از مولفه های سلامت عمومی همبستگی معنادار وجود دارد (05/0P≤). نتایج رگرسیون سلسه مراتبی تعدیلی نشان داد که باورهای مذهبی اعتقادی نقش تعدیلی در رابطه میان تقاضا و حمایت همکاران از مولفه های استرس شغلی و بعد علایم نارسایی عملکرد اجتماعی از ابعاد سلامت عمومی ایفا می کند. بر این اساس می توان چنین نتیجه گیری کرد که از طریق تقویت باورهای مذهبی می توان سلامت عمومی پرستاران را افزایش و ادراک استرس آنان را کاهش داد.

Keywords:

باورهای مذهبی , استرس شغلی , سلامت عمومی , پرستاران