مطالعه فعالیت اینورتازها و غلظت کربوهیدرات های محلول در مراحل نموی چند گونه گل جالیز در گوجه فرنگی

گل جالیز یک تمام انگل اجباری در بسیاری از گیاهان زراعی مهم ازجمله گوجه فرنگی است. موفقیت در کنترل گل جالیز ناچیز بوده، بنابراین شناخت سازوکار مصرف ساکارز به عنوان یک فرآیند حیاتی برای انگل می تواند به توسعه استراتژی های کنترلی اختصاصی کمک کند. این انگل به عنوان سینک رقابتی برای ساکارز بوده، آن را در غده تجزیه و به گلوکز و فروکتوز تبدیل می کند. اینورتازها مهم ترین آنزیم های تجزیه کننده ساکارز و تنظیم اسمزی در انگل می باشند. در این مقاله، فعالیت دو اینورتاز (PrSAI و PrCWI) درگیر در تبدیل ساکارز در مراحل مختلف نموی سه گونه انگل (مصری، راموزا و نانا) هنگام اتصال به گوجه فرنگی بررسی شد. مشاهدات موید فعالیت این دو آنزیم در همه مراحل رشدی گونه های مختلف انگل است. اما میزان فعالیت آنزیم PrSAI همواره بالاتر از PrCWI بود. باگذشت زمان، میزان فعالیت PrSAI افزایش ولی میزان فعالیت PrCWI کاهش یافت. فعالیت آنزیم ها، میزان پروتئین و قند در گونه مصری در مراحل اولیه بالاتر بوده و با ظهور سریع تر این گونه در میزبان ارتباط داشت ولی این فعالیت در گونه راموزا در مراحل انتهایی بیشتر بوده که با تعداد شاخه و بیوماس بالاتر مطابقت داشت. نتایج نشان داد که ژن های کد کننده PrSAI و احتمالا PrCWI می توانند اهداف خوبی برای استراتژ ی خاموشی ژن در جهت کنترل انگل باشند.

Keywords:

تنظیم اسمزی , ساکارز , فعالیت آنزیم , قندهای کاهشی