تاثیر وضعیت آب بدن در هوای معتدل بر توان هوازی و غیرهوازی و شاخص خستگی در دختران ورزشکار

مقدمه: تحقیقات گذشته نشان داده اند که وضعیت آب دهی بر برخی از عملکردهای فیزیولوژیکی تاثیر می گذارد. در این راستا، هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر میزان آب بدن بر توان هوازی و غیر هوازی و شاخص خستگی دختران بود. مواد و روش ها: در پژوهش نیمه تجربی حاضر 30 نفر از دختران دانشجو (با میانگین سنی 14/1± 92/21 سال؛ قد 00/6± 20/162 سانتی متر؛ وزن 32/10 ± 3/ 59 کیلوگرم) با حداقل 3 سال سابقه فعالیت ورزشی منظم به صورت داوطلبانه شرکت کردند. طی 3 جلسه متوالی، آزمودنی ها انواع وضعیت های آب دهی شامل آب زدایی (5-2 درصد)، آب دهی طبیعی و بیش آب دهی ( 3 درصد) در دمای 25 درجه سانتی گراد را تجربه نمودند. شایان ذکر است که برای ارزیابی توان هوازی از آزمون فزاینده Burosاستفاده شد و برای بررسی توان غیر هوازی نیز آزمون Rast اجرا گردید. در نهایت داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس به روش اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که آب زدایی باعث کاهش معنادار و بیش آب دهی موجب افزایش معنادار توان هوازی افراد شرکت کننده (05/0< P) شده است. همچنین آب زدایی توان غیرهوازی حداقل و متوسط را کاهش داد؛ اما وضعیت آب دهی بر توان غیر هوازی کل، بیشینه و شاخص خستگی تاثیرگذار نبود. نتیجه گیری: با توجه به این نتایج می توان گفت که به منظور عملکرد بهتر در ورزش های مبتنی بر توان هوازی و غیر هوازی متوسط (حداقل قبل از برنامه ورزشی)، جلوگیری از آب زدایی و مصرف مناسب آب لازم بوده و موجب بهبود عملکرد خواهد شد.

تاثیر وضعیت آب بدن در هوای معتدل بر توان هوازی و غیرهوازی و شاخص خستگی در دختران ورزشکار Keywords:

آبزدایی , بیشآب دهی , توان بی هوازی , توان هوازی , شاخص خستگی