ارزیابی استراتژی های توسعه شهر مرزی اشنویه

الگوی غالب در شیوه برنامه ریزی شهری در ایران، الگوی طرحهای جامع و تفصیلی بوده که از روش معروف برداشت تحلیل - طرح پاتریک گدس پیروی کرده است و متناسب با شرایط نسبتا متعادل تحولات شهرنشینی و جمعیتی غرب تهیه شده که نمی تواند نیازهای برنامه ریزی توسعه شهری در ایران را در شرایط متغیر اقتصادی، اجتماعی سیاسی ایران پاسخگو باشد. برنامه ریزی شهر مرزی اشنویه نیز که جزیی از نظام سیستم برنامه ریزی و مدیریت توسعه شهری ایران می باشد، همچون دیگر شهرهای کشور، در قالب طرحهای جامع و تفصیلی به تبعیت از این الگو صورت گرفته است. در پاسخ به این مشکلات و مسائل امروزه برنامه ریزان شهری به نگرشی جدید در برنامه ریزی شهری دست یافته اند که بر اساس آن برنامه ریزی برای هر شهر را با توجه به ویژگیهای همان شهر و منطقه پیرامون آن انجام می دهند و در واقع از اعمال الگوهای خاص و قطعی پرهیز می کنند. از دهه 1960 به بعد طرحهای استراتژیک وارد حوزه برنامه ریزی شهری شدند و به عنوان مکمل طرح های جامع مورد استفاده قرار گرفتند. شهر اشنویه با توجه به رشد جمعیت و مشکلاتی که داشته است طرح های جامع و تفصیلی از رفع این مشکلات ناتوان بوده اند و به همین دلیل، نیاز به طرح های استراتژیک برای رفع این مشکلات مشهود است. این تحقیق با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و در دو بخش کتابخانه ای و میدانی انجام شده است. لذا در این پژوهش با استفاده از فرصتها، پتانسیل ها، نقاط ضعف و تهدیدهای فراروی شهر مرزی اشنویه در آینده، چهار استراتژی مناسب برای توسعه شهر انتخاب و سپس با بهره گیری از مدل ترکیبیANP-SWOT و در نهایت با استفاده از نرم افزار Super Decision استراتژی های مورد نظر برای توسعه آتی شهر اولویت بندی شدند و استراتژی تقویت عملکرد کشاورزی شهر اشنویه و مناطق اطراف و توسعه صنایع تبدیلی وابسته به کشاورزی و دامداری با امتیاز 0/394 به عنوان بهترین استراتژی برای توسعه آتی شهر اشنویه مطرح شده است.

Keywords:

استراتژی , توسعه شهری , شهر اشنویه , مدل ANP – SWOT