بررسی ارتباط بار مراقبتی با کیفیت زندگی در خانواده بیماران سوختگی شهر اهواز بیمارستان آیت اله طالقانی در سال 1397

مقدمه: سوختگی آغاز یک فاجعه برای خانواده و جامعه است. خانواده به عنوان اساسی ترین رکن جامعه با قبول مسئولیت مراقبت از بیماران معمولا مشکلات روحی و مشکلات ارتباطات اجتماعی را تجربه می کنند که ممکن است با تاثیراتی بر کیفیت زندگی آنان همراه شود. این پژوهش با هدف کلی تعیین بار مراقبتی و کیفیت زندگی در خانواده های دارای بیماران سوختگی در بیمارستان سوانح و سوختگی آیت الله طالقانی شهر اهواز سال 97 انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی از نوع توصیفی است که بر روی خانواده های بیمارانی که بعلت سوختگی در بیمارستان آیت اله طالقانی اهواز بستری شده بودند، انجام شد. پس از توضیح روش کار و کسب رضایت، تعداد سه پرسشنامه شامل اطلاعات دموگرافیک، کیفیت زندگی و بار مراقبتی در اختیارشان قرار گرفت. پرسشنامه کیفیت زندگی یک پرسشنامه استاندارد 26 WHOQOL-BREF سوالی دارای 4 زیرمقیاس شامل سلامت جسمی، سلامت روان، روابط اجتماعی، سلامت محیط اطراف و یک نمره کلی می باشد. پس از تکمیل پرسشنامه ها تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد. یافته ها: از مجموع 117 خانواده مورد بررسی، با میانگین سنی 32.92 (58-18 :دامنه) سال، 78 (66.67%) زن و 39 (33.33%) مرد بودند. 61 (52.14%) نفر تحصیلات دیپلم داشتند. میانگین نمره سلامت عمومی کلی 22.39 ±60.76 می باشد. نتایج آزمون رگرسیون خطی چندگانه نشان داد که سلامت جسمی، روانی و سلامت محیط ارتباط معناداری با سلامت کلی دارند (P<0.05). همچنین این خرده مقیاس ها 37% از تغییرات سلامت کلی را پیشگویی می کنند. نتیجه گیری: خانم ها به علت ماهیت جنسیتی می توانند نقش مهمی در مراقبت از بیماران دچار سوختگی به عهده بگیرند. بار مراقبتی عامل تاثیرگذار منفی برای QOL درنظر گرفته می شود که در تحقیق حاضر نشان داده نشد و ممکن است ناشی از این موضوع باشد که بیماران تا مراحل انتهایی درمان در بیمارستان مانده و با حال عمومی خوب بیمارستان را ترک می کنند.