بررسی میزان آگاهی خانواد بیماران بستری در بیمارستان سوانح و سوختگی آیت اله طالقانی (ره) اهواز از شدت آسیب های وارد شده بدنبال آتش بازی جهارشنبه آخر سال (چهارشنبه سوری) طی سال های 96-1392

Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 473

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

NCBMED08_210

تاریخ نمایه سازی: 18 تیر 1398

Abstract:

مقدمه: از آتش در جشن های ملی و محلی بسیاری از کشورهای دنیا استفاده می شود. ایرانیان برای استقبال از سال جدید آخرین چهارشنبه سال را با برپایی آتش جشن می گیرند. امروزه استفاده از وسایل آتش بازی خطرناک این جشن را به حادثه ای تلخ تبدیل کرده است. هدف از این مطالعه، بررسی میزان آگاهی خانواده بیماران بستری در بیمارستان سوانح و سوختگی آیت اله طالقانی اهواز از شدت آسیب های وارد شده بدنبال آتش بازی چهارشنبه آخر سال می باشد. روش کار: این تحقیق مطالعه ای مقطعی از نوع توصیفی- تحلیلی است که میزان آگاهی خانواده بیمارانی که در چهارشنبه آخرسال از 1392 تا 1396 دچار سوختگی ناشی از مواد محترقه شده و در بیمارستان سوانح و سوختگی آیت اله طالقانی (ره) اهواز بستری بودند، را بررسی می کند. در این مطالعه اطلاعات دموگرافیک، م حل صدمه، نوع ماده محترقه، نوع فعالیت در زمان برگزاری آتش بازی و پیامد صدمات با استفاده از چک لیست، پرونده بیماران و یا مصاحبه تلفنی جمع آوری شد. یافته ها: از مجموع 110 نفری که وارد مطالعه شدند، 69 بیمار بصورت سرپایی تحت درمان قرار گرفتند و 41 بیمار بستری شدند. میانگین سنی بیماران سرپایی 10.80 ±18.41 سال و 87% آنها مرد بودند. بیشترین علت صدمه، سوختگی با آتش 55.1% و بیشترین محل آسیب در ناحیه دست 44.9 بود. از مجموع بیماران بستری با میانگین سنی 8.81 ±17.5 سال، 97.6% آنها مرد، بیشترین علت سوختگی انفجار بمب دست ساز 65.9% و بیشترین محل صدمه، سوختگی درچندین عضو بدن بطور همزمان 80.5% بود. 23 نفر (56.1%) دچار نقص عضو، 2 نفر (4.9%) قطع عضو، 1 نفر (2.4%) نقص و قطع عضو و 2 نفر (4.9%) بدلیل شدت جراحات ناشی از سوختگی فوت شدند. 61% از مصدومان نقش فعال در برپایی این مراسم داشتند. خانواده 57.14% از بیمارانی که دچار نقص عضو شده بودند از قصد و نیت فرزندان در انجام رفتارهای مخاطره آمیز همچنین از شدت آسیب های احتمالی و ماهیت جراحات اطلاعی نداشتند. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه و مطالعات مشابه به نظر می رسد آموزش خانواده ها در مورد جلوگیری از رفتارهای مخاطره آمیز فرزندانشان و نیز آگاهی از شدت آسیب های احتمالی اولویتی مهم است که بایستی قبل از آموزش به فرزندان مدنظر قرار گیرد. همچنین برگزاری جشن سنتی چهارشنبه آخرسال با نظارت و همراهی خانواده ها بجای استفاده شخصی کودکان و نوجوانان از مواد آتش زا، می تواند در جلوگیری و کاهش صدمات مربوط به آتش بازی موثر باشد. بی شک اگر رسانه ها به صورت واضح تر شدت آسیب های وارد شده به بیماران را منعکس کنند می تواند نقش بازدارنده مهمی در پیشگیری از بروز این آسیب ها بازی کنند.

Authors

احلام طعیمه پور

کارشناس پرستاری، بیمارستان سوانح و سوختگی آیت اله طالقانی (ره)، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور، اهواز، ایران

عادل داودی

کارشناس پرستاری، بیمارستان شهید دکتر مسعود نیاکی اهواز وابسته به ارتش جمهوری اسلامی ایران

فاطمه جهانگیری مهر

کارشناس ارشد آمار زیستی، مرکز تحقیقات بیمارستان سوانح و سوختگی آیت اله طالقانی (ره)، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور، اهواز، ایران