بررسی ویژگی های نامواره مردان در ادبیات پایداری و عرفانی

  به نظر می­رسد مردی و مردانگی­یی که در آثار حماسی مورد نظر شاعران حماسه­سرا بوده است، با اندک تفاوتی به آثار عرفانی راه­یافته­است. در واقع مجموعه صفاتی که مردان صحنه جنگ و جنگاوری در عرصه و میدان جنگ دارند در عرصه ومیدان مبارزه عرفانی با حال و هوای خاص این حوزه رخ می­نماید. عارفان راستین، در آثارشان، خود را همواره با نام­های ویژه­ای، معرفی کرده و با اوصاف و القاب خاصی نام برده­اند. دقت در ابعاد و زوایای معنایی این نام­ها، از یک­سو نشان­دهنده رازآلودی ساختار شخصیتی عارفان و از سوی دیگر نشانه­ای در تایید حضور و کارکرد موثر آنان در جریان­های مردمی است.  در این مقاله یکی از نامواره­ها که در متون عرفانی از آن بسیار یاد شده است- مردان- مد نظر واقع شده و با بهره­گیری از شواهد قابل استناد، بر اهمیت آن در ساختار اندیشگی عارفان، تاکید شده است. نتیجه این بررسی، نشان­دهنده این موضوع است که بین مردان متون حماسی، پایداری و جنگاوری با مردان عرصه سلوک عرفانی شباهت­های فراوانی وجود دارد.  

Keywords:

نامواره­ , عرفان , عارفان , مردان , ادبیات حماسی , جنگاوری , پایداری