تحلیلی بر روش شناسی مناسب برای تحقیق اجتماعی در سازمان های نظامی

امروزه پژوهش­های کیفی به شناخت و فهم پدیده­ها، نهادها، فرهنگ­ها، معانی، تفسیرها و تجربه­های گوناگون انسانی کمک می­کنند. برخی از این نهادها به­سختی در دسترس پژوهشگران قرار می­گیرند  و به­طورمعمول امکان بررسی دقیق آنها به دلایل گوناگونی- مانند دلایل امنیتی و قرار داشتن در محیط­های خطرناک، اجباری و خشن- میسر نیست. سازمان­های نظامی از این دسته از نهادها هستند. به علت دشواری ورود به دنیای سازمان­های نظامی و انجام پژوهش در آنها از سوی پژوهشگران بیرونی، این مقاله درصدد ارائه روش­شناسی مناسب برای انجام تحقیق اجتماعی در سازمان­های نظامی است. اطلاعات این پژوهش به روش کتابخانه­ای و مصاحبه دوستانه گرد­آوری شده، پس از بحث در مورد ویژگی­های سازمان­های نظامی و مشکلات پیش­روی پژوهشگران در ورود به سازمان و گرد­آوری اطلاعات مورد نیاز برای تحقیق و بررسی روش­های کیفی قابل استفاده در سازمان­های نظامی، بهترین رویکردها شناسایی و معرفی  شده­اند. نتیجه اینکه استراتژی­های تحقیق خودمردم­نگاری و مردم­نگاری، از بهترین روش­شناسی­های تحقیق در این سازمان­هاست.

Keywords:

پژوهش کیفی , روش شناسی , خودمردم نگاری , مردم نگاری , سازمان های نظامی