ارزیابی فناوری نوین ترمو بارو کمیکال در مقایسه با فناوری های مرسوم ازدیاد برداشت نفت، گاز و میعانات گازی ایران

کشور ایران با دارا بودن ذخایر نفت و گاز فراوان دارای رتبه چهارم و سوم به ترتیب در تولید نفت و گاز طبیعی جهان است. چاه های نفت و گاز پس از مدتی بهره برداری دچار کاهش تولید شده و یا در زمره ذخایر غیرفعال قرار می گیرند. برای حل این مشکل به روش های ازدیاد برداشت نیاز است. در این مقاله روش های مرسوم ازدیاد برداشت از جمله تیمار گرمایی، تیمار اسیدی، شکست هیدرولیکی و تیمار فراصوت بررسی شده و در ادامه با روش نوین ازدیاد برداشت شرکت تی بی سی انرژی انگلستان تحت عنوان فناوری ترمو بارو کمیکال مقایسه شده است. هدف استفاده از این فناوری نوین ازدیاد برداشت، افزایش برداشت چاه های نفت، گاز و میعانات گازی به وسیله تاثیر پالس فعال به کمک مخلوط های قابل احتراق اکسنده و اکسنده کاهنده است. نتایج بررسی های انجام شده در خصوص مقایسه ی فناوری ترمو بارو کمیکال با فناوری های مرسوم ازدیاد برداشت نشان می دهد که خروجی در چاه های نفت، گاز و میعانات گازی به ترتیب 11-1/5، 55-5، 51-5 برابر افزایش یافته است. از این رو، پیشنهاد می شود این فناوری نوین ازدیاد برداشت بتواند برای فعال شدن 76 عدد چاه موجود کشور که در حالت غیراقتصادی و یا غیرفعال هستند راه حل مناسبی باشد.

Keywords:

ازدیاد برداشت , ترمو بارو کمیکال , چاه های غیرفعال , گاز , نفت