جایگاه قانون در اداره ی کلانشهر تهران

گستردگی و پیچیدگی مسائل شهری و رشد و توسعه روزافزون شهرها،مدیریت امور شهری را به وظیفه ای دشوار تبدیل نموده است.علاوه بر موضوعاتی همچون محیط زیست،حمل و نقل،ایمنی و برنامه ریزی شهری یکی از عوامل مهمی که تاثیر فزاینده و تایین کننده ای بر عوامل سازنده شهری دارد،مدیریت شهری است.اگر شهر همچون سازمانی در نظر گرفته شود لازم است که در راس آن عنصری برای برنامه ریزی آینده و اداره امور کنونی قرار گیرد. شهرداری به عنوان مهمترین عنصر مدیریت شهری، از جایگاه خاصی در نظام سازمانهای اداری کشور برخوردار است .شهرداری به لحاظ حقوقی و اداری، جزء موسسه های عمومی محسوب می شود. شهرداری قانونا مکلف به بر آوردن نیازها و حوائج عمومی جامعه شهری بوده و در حد قانون مکلف به انجام عملیات خاص با تشریفات معین است. اینها نقش ها و کارکردهایی است که اراده عمومی بر عهده شهرداری قرار داده است و در نتیجه هر گونه تخطی از آنها،در حکم تخلف از حقوق عمومی و نقض آن است.در واقع آنچه بر عهده شهرداری گذاشته است از باب نوعی نمایندگی حقوق عامه است. هدف از تدوین قانون جامع شهرداری ها، تدوین قانونی است که موجب توانا ساختن مدیریت شهری شهر در مواجه ه با رویکردها و تحولات سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و فناوریهای جدید و متناسب با عملکرد مدیریت شهری مانند عوامل برون سازمانی به خصوص عوامل حاکمیتی،تصدی گری و عوامل درون سازمانی مانند ساختار داخلی، وظایف، اختیارات، منابع درآمدی و سایر قوانین فعلی حاکم بر شهرداری هاست. روش این پژوهش توصیفی تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات آن به صورت اسنادی کتابخانه ای می باشد.

Keywords:

جایگاه , قانون , اداره , کلانشهر , تهران