مفاهیم خیر و شر از متون کهن ایران باستان تا شاهنامه فردوسی
Publish place: National Conference on Literary Studies
Publish Year: 1397
Type: Conference paper
Language: Persian
View: 881
This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- I'm the author of the paper
Export:
Document National Code:
PLRC01_213
Index date: 22 July 2019
مفاهیم خیر و شر از متون کهن ایران باستان تا شاهنامه فردوسی abstract
خیر و شر و رویارویی و مقارنه آنها از مفاهیم اصلی اندیشه ایرانیهای قبل و بعد از اسلام میباشد. این مقاله با هدف بررسی این مفاهیم در متون کهن ایران باستان و بازتاب آنها در شاهنامه فردوسی نوشته شده و تلاش گردیده طی آن به پرسشهایی پیرامون جایگاه و معنای خیر و شر در متون کهن ایران باستان و شاهنامه فردوسی پاسخ داده شود. روش پژوهش به کار رفته توصیفی تحلیلی بوده و طی آن ابتدا مفاهیم خیر و شر در قدیمیترین متون ایرانی چون اوستا، مینوی خرد، وزیدگیهای زادسپرم و بندهش مورد بررسی قرار گرفته و سپس جایگاه این مفاهیم در شاهنامه فردوسی به بحث گذاشته شده است. در نهایت نویسنده به این نتیجه رسیده که مفاهیم خیر و شر به کار برده شده در شاهنامه با این که بازتاب کاربرد آنها در متون و باورها و آیینهای کهن ایرانی است؛ اما فردوسی این مفاهیم را به طور مطلق در شاهنامه استفاده نکرده و وجود این دو نیرو در شاهنامه به معنای تقسیم سیاه و سفیدی انسانها و سرزمینها و موجودات به عنوان خیر مطلق یا شر مطلق نمیباشد.
مفاهیم خیر و شر از متون کهن ایران باستان تا شاهنامه فردوسی Keywords:
مفاهیم خیر و شر از متون کهن ایران باستان تا شاهنامه فردوسی authors
مهدی حسنی باقری شریف آباد
استادیار علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بافت: