بررسی شاخصه های پایداری با الگوبرداری از معماری سنتی ایران نمونه موردی شهر بوشهر

مبحث توسعه پایدار و راه های نیل به اهداف آن در جهان امروز و خصوصا کشورهای در حال توسعه به صورت امری ضروری خواست سیاستگذران و متولیان حکومتی بوده و در این میان موضوع معماری بناهای شهری به عنوان یکی از ایتم های تحقق این امر مورد توجه بوده است. در معماری سنتی ایران، ارتباط و سازگاری ساختمان با محیط و بستر پیرامون، متضمن مصرف کمتر انرژی و نیز پاسخگویی به جنبه های مختلف فرهنگی است .در شرایط موجود، شناخت این معماری و الگوبرداری از آن در ساختار های جدید راه حلی مطلوب و موثر محسوب می گردد. بهره گیری از سیستم های نوین معماری مطابق با شرایط اقلیمی منطقه و روزآمد سازی راهکارهای معماری سنتی برای تامین آسایش انسان و صرفه جویی و بهینه سازی مصرف سوخت های فسیلی و استفاده از انرژی های تجدید پذیر در ساختمانها یکی از ضرورتهای اساسی به شمار می آید.اهداف این پژوهش مطالعه در اصول طراحی اقلیمی در معماری سنتی ایرانی و منطبق سازی آنها با نیازهای روز ، بررسی سیستم های نوین ساخت و ساز است. روش تحقیق توصیفی تحلیلی بوده و برای گردآوری اطلاعات از روش کتابخانه ای و میدانی استفاده گردیده است که از فیشبرداری، مطالعه متون مربوط بهره گیری شده ، همچنین روش مشاهده و مصاحبه در محل بکار گرفته شده است نتایج بدست آمده: شامل راهکارهایی است برای طراحی معماری در شهر بوشهرکه هماهنگ با محیط پیرامون طبیعی بوده و سازگار با شرایط اکولوژیکی منطقه و هویت بخشی به معماری منطقه باشد.

Keywords:

معماری بومی بوشهر , طراحی پاید ار , معماری همسازبا اقلیم , انرژی های تجدید پذیر